...Schizofrenia może być najokrutniejszą z chorób unieszczęśliwiającą młodych ludzi, często zaczynającą się podstępnie i postępującą aż do chwili, gdy ambicje, możliwości i nadzieje młodych lat zostaną zniweczone w chaosie. Ich miejsce zajmują przerywane myśli, niewłaściwe, prymitywne emocje i wewnętrzne głosy bądź inne urojenia zdolne do obrócenia życia w piekło : Niestety, przypadki schizofrenii nie należą do rzadkości.
Schizofrenia jest najpospolitszą z poważnych chorób umysłowych rozwiniętego świata. W Stanach Zjednoczonych przepadki tej choroby stanowią 24 procenty wszystkich przypadków leczonych w szpitalach dla umysłowo chorych. Na początku choroba ma przebieg epizodyczny z ostrymi fazami przeplatającymi się z okresami remisji, jednak często przechodzi w fazę chroniczną.
W niezmiernie interesującej książce The Madness of Adam and Eve (Szaleństwo Adama i Ewy), jej autor, D. Horrobin, pisze:1
Podczas gdy w kategoriach rodzinnych i osobowości problem ma charakter niszczycielski, w kategoriach biochemicznych nie może mieć zbył poważnego charakteru. W końcu młody człowiek funkcjonował prawie normalnie przez piętnaście, dwadzieścia pięć lub trzydzieści pięć lat, zanim zachorował. Co więcej, nasilenie choroby w różnych przypadkach jest inne i często, jak to zostało wcześniej udokumentowane, ich stan prawie wraca do normy, pozostaje jedynie podwyższona temperatura, jak więc z tego wynika, zasadniczy problem biochemiczny nie może mieć charakteru szczególnie poważnego i musi być odwracalny.
To bardzo inteligentna i zachęcająca charakterystyka. Tym niemniej wydaje sic nie od rzeczy zadanie pytania:
..Skoro problem jest biochemicznie tak prosty, to dlaczego niezliczona liczba lekarz i naukowców wydaje od ponad 200 lat miliardy dolarów na nie kończące się nie udane próby ustalenia etiologii schizofrenii?”
Logiczna odpowiedź na to pytanie to stwierdzenie, że próbują wbić na silę młotkiem elementy układanki w miejsca, w które one nie pasują. Konwencjonalna terapia farmakologiczna bazuje w znacznym stopniu na hipotezie dopaminowej to znaczy na przekonaniu, że nadmiar dopaminy (inaczej alfa-hydroksytyraminy ) wzmaga, zaś niedobór łagodzi gorące objawy schizofrenii.5
Dowody na występowanie wysokiego poziomu dopaminy u cierpiących na schizofrenię są bardzo nieprzekonywujące/ zaś u pacjentów leczonych przy założeniu prawdziwości tej hipotez) często występuje parkinsonizm (upodobnienie do choroby Parkinsona). Ponieważ wiadomo, że choroba Parkinsona wyrasta z nie-doboru dopaminy. wdaje się prawdopodobne, że leki powodujące podobne schorzenie u schizofreników raczej powodują brak tego przekaźnika nerwowego (inaczej mediatora nerwowego, neurotransmitera). niż korygują jego nadmiar.
GENETYCZNE PREDYSPOZYCJE
Jeśli zbyt duża ilość dopaminy nic jest przyczyną schizofrenii, to co nią jest’ Z całą pewnością dużą rolę odgrywa tu genetyka, ponieważ 50 procent pacjentów z tym schorzeniem pochodzi z rodzin, w których zdarzały się przypadki tej choroby. Zjawiska tego nie da się wytłumaczyć nienormalnym dzieciństwem, jako że adopcja nie ma wpływu na ryzyko zapadania na tę chorobę.
Nic ma więc najmniejszych wątpliwości, że występuje tu silny czynnik genetyczny, lecz nie ma on tak bezpośredniego charakteru jak dziedziczenie, na przykład koloru oczu ponieważ. jak to określił Meyers .około połowa bliźniąt, które mają identyczne geny jak ofiara schizofrenii, nie zapada na tę chorobę”. Musimy się zgodzić z oceną Nicola i Gottcsmana, którzy podają, że niektóre jednostki
„mają genetyczne predyspozycje do tej choroby, ale same predyspozycje nic wy starczają do wykształcenia się schizofrenii”. Tak więc geny schizofrenii nie decydują o tej chorobie, a jedynie zwiększają ryzyko zapadnięcia na nią”.
Genetycy od wielu lat badają grupy schizofreników oraz poszczególne rodziny, w których występuje to schorzenie, aby ustalić, jakie wady jeśli w ogóle jakieś, są dziedziczone. Do chwili obecnej udało się zidentyfikować cztery genetyczne czynniki, które wydają się występować częściej niż normalnie w podgrupach schizofrenikow. Chodzi tu o niższą od normalnej aktywność enzymatyczną genu katcchol-ometyl-transferazy czyli alclu GSTM1*0 (koniecznego do wytwarzania formy glutationowej S-transferazy) oraz możliwa że C67TTT wariantu genu reduktazy metylenotetrahydrofolaty.
Poza tym wielu schizofreników wydaje się dziedziczyć niezwykły wariant genu Nogo (retikulon 4. RTN4 lub RTNX) od obojga rodziców. Co te cztery genetyczne aberracje mają wspólnego, jest to. że wszystkie one dają w wyniku wyższe od normalnego wystawienie na oddziaływanie adrenochromu metabolitu adrenaliny, lub nienormalną podatność na jego negatywne wpływy. Ponieważ wszystkie te warianty są bardzo szeroko rozpowszechnione wśród ludzkiej populacji, wydaje się. że nienormalne poziomy adrenochromu zawierają w sobie ewolucyjne zalety.
W wielu publikacjach, w tym w What Really Causes Schizophrenia (Co rzeczy wiście powoduje schizofremię ) przedstawiam pogląd, że jest co najmniej trzy lub cztery równoważne morfizmy mające związek z tą umysłową chorobą. Genetyczne aberracje, zwiększające ryzyko zachorowania na schizofrenię wydają się promować religijność, techniczną i artystyczną kreatywność oraz zmysł przywódczy .1 Wydaje się również, że zapewniają większą odporność na wiele rodzajów raka szczególnie raka płuc. Podczas gdy są one maksymalnie niszczące w ich skłonności do wywoływania schizofrenii, geny te są bardzo korzystne dla ludzkości jako całej zbiorowości.
NATURA ADRENOCHROMU
Na początku lat pięćdziesiątych Osmond i Smythies zdali sobie sprawę, że różowe (czyli rozłożone) adrenalinowe spreje przeobrażały pewnych astmatyków w psychotyków, wywołując u nich halucynacje.
Hoffer wiedział, że podobne efekty uboczne towarzyszą zastosowaniu meskaliny i sporządził listę wszystkich znanych związków powodujących halucynacje u ludzi w pełni świadomości. Lista jest krótka. Znalazły się na niej harmlina, meskalina, ibogaina, dietyloamina d-lizerginowy kwas (d- LSD-25) i rozłożona adrenalina.
Hoffer był uszczęśliwiony , kiedy zdał sobie sprawę, że wszystkie one są indolami (harmina ibogaina. LSD) lub mogą się nimi stać (meskalina). Do roku 1952. kiedy to Hutcheom1 opisał, w jaki sposób utlenianie adrenaliny tworzy indol adrenochrom, nie wiedziano, co to jest różowa adrenalina. Następnie Hoffer eksperymentował, przyjmując osobiście tę substancję, która zmieniała go w paranoika.
W innej próbie Osrnondowr podano 50! mg spreju zawierającego adrenochrom. Po jedenastu minutach zatkały mu się uszy, a widzenie odbiegło od normy. Gwałtowne wymachy rąk do przodu i do tyłu widział jako serie nieruchomych rąk. Po godzinie zdecydował się na powrót do domu rowerem i zauważył, że przydrożne drzewa powiększały się, jak gdyby były pompowane. Najwyraźniej miał halucynacje. Kiedy przybył do domu wcześniej niż zazwyczaj, okazało się. że nie ma w nim jego żony. Wpadł w depresję, dochodząc do wniosku, że z pewnością go opuściła i wróciła do swojej matki mieszkającej w innym mieście. Policzył wszystkie walizki i okazało się że brak jednej, co jeszcze bardziej utwierdziło go w przekonaniu, że żona odeszła. Kiedy znalazł stos ubrań, wywnioskował, że żona pakowała się, aby odejść, i postanowił, że pójdzie kupić jej bilet lotniczy. Depresja nasilała się. Kiedy przypomniał sobie eksperyment, bardzo rozsierdził się na osobę która zmusiła go do przyjęcia adrenochromu. (W rzeczywistości chętnie wziął udział w eksperymencie.) Najwyraźniej stawał się paranoikiem.
Te eksperymentalne dane sugerują, że u inteligentnych, wykształconych jednostek można bardzo szybko wywołać symptomy ostrej schizofrenii, wystawiając je na działanie nadmiaru adrenochromu.
Mówiąc prościej, niektórzy ludzie wydają się być schizofrenikami, ponieważ ich organizm wytwarza indol adrenochrom, którego działanie przypomina efekty wywoływane przez psychodeliczne narkotyk LSD.
HISTORIA SCHIZOFRENII
W niedawno opublikowanej książce The Invisible Plague: The Rise of Mental Illness from 1750 to the Present (Niewidzialna plaga – narastanie chorób umyślonych od roku 1750 do współczesności) Torrey i Miller2′ przekonują, że w całej historii ludzkości częstotliwość występowania obłędu wyraża się stosunkiem 1 do 2000. Wykorzystując dane o ogromnej różnorodności, od medycznych zestawień zaczynając a na pamiętnikach psychiatrów kończąc, udowodnili ponad wszelką wątpliwość, że uprzemysłowieniu towarzyszy dramatyczny przyrost przypadków chorób umysłowych. Na przykład w Anglii. Irlandii. Kanadzie i USA, liczba przypadków obłędu liczona w stosunku do liczby ludności wzrosła od połowy XVIII do połowy XX wieku co najmniej siedmiokrotnie”. W Stanach Zjednoczonych i Irlandii ten przyrost był znacznie większy.
Torrey i Miller przekonują, że znaleźliśmy się obecnie w środku epidemii obłędu tak podstępnej, że większość ludzi nie zdaje sobie sprawy z jej istnienia.
Ta niewidzialna zaraza wydaje się zbierać największe żniwo w Irlandii, gdzie liczba przypadków osób porażonych obłędem osiągnęła stosunek 1 do 1000. Jest to szesnaście razy więcej od tego z czym mieliśmy do czynienia w czasach przed uprzemysłowieniem.
Nie mamy tu do czynienia z epidemia chorób genetycznych z tego prostego powodu, że ludzki genom nie zmienia się aż tak szybko, aby ją spowodować. Obecna epidemia obłędu, związana zarówno ze schizofrenią, jak i psychozami, która rozwinęła się w ciągu ostatnich 250 lat, stanowi silny argument na rzecz tezy, że czynniki uruchamiające negatywne skutki genetycznych aberracji wiążących się z tymi chorobami umysłowymi stały się bardziej powszechne. Wydaje się to dotyczyć wszystkiego, co stymuluje wytwarzanie w organizmie adrenaliny lub sprzyja jej metabolizmowi w kierunku adrenochromu i jego pochodnych.
NACISKANIE NA SPUST
• Stres
Stres stanowi najprostszy sposób pobudzenia metabolizmu adrenaliny w organizmie człowieka. Aczkolwiek zainteresowanie stresem można prześledzić od czasów Hipokratesa dopiero w latach dwudziestych XX wieku fizjolog Walter Cannon potwierdził, że reakcją organizmu na stres jest brak korelacji układu ciało-umysł.
Carmenowi udało się wykazać, że różne stresory w tym przeraźliwe zimno, niedostatek tlenu oraz wydarzenia wywołujące silne emocje, powodują nadmierne wydzielanie adrenaliny i noradrenaliny. Substancje te dostają się do krwiobiegu z zakończeń nerwów sympatycznych wewnątrz gruczołów nadnerczy. U osób podlegających stresowi sympatyczny układ nerwowy powoduje wzrost częstotliwości oddychania i bicia serca, kieruje krew do mięśni szkieletowych i uwalnia tłuszcz z tkanki magazynującej. Wszystkie te zmiany przygotowują organizm do stanu, który Cannon określił jako ..walcz lub uciekaj”, i są oczywiście częścią układu reakcji, który wyewoluował w celu stawienia czoła przewidywanym zagrożeniom.
Niestety, w sytuacji chronicznego stresu stan ..walcz lub uciekaj” staje się szkodliwy, prowadząc do kumulacji adrenaliny, noradrenaliny i kortyzolu. Jeśli substancje te nie ulegną właściwym przemianom metabolicznym, długotrwały stres będzie promował choroby, od migren i wysokiego ciśnienia krwi po reumatoidalne zapalenie stawów (gościec przewlekły postępujący) i alergie.2
Znaczące tu jest to. że reakcja na stres typu ..walcz lub uciekaj” wiąże się z podniesieniem poziomu utleniania adrenaliny, co może prowadzić do nadmiaru adrenochromu.
Nie należy więc się dziwić, że stresowi często towarzyszą uczucia niepokoju. zlej koncentracji, depresji, gniewu, strachu i smutku.
Oczywiście, jeśli osobnik podlegając stresowi nosi w sobie jedną z genetycznych aberracji wiążących się ze schizofrenią, poziom adrenochromu jest u niego prawdopodobnie wyższy od normalnego i może być związany z paranoją i halucynacjami, które ten indol wywołuje, kiedy jest przyjmowany incydentalnie lub eksperymentalnie.
Podsumowując, stres może być czynnikiem sprawczym schizofrenii, ponieważ powoduje zwiększenie wytwarzania prekursorów adrenochromu.
• Alergie
Lekarze z Moskiewskiego Instytutu Psychiatrii stosowali w leczeniu schizofrenii długie okresy postu, co znacznie poprawiało kondycję u 64 procent wszystkich chronicznych pacjentów, którzy poddali się temu programowi leczenia. Wypływa z tego wniosek, że mogą istnieć czynniki pobudzające chorobę związane z dietą.
Dalsze uzasadnienie tego poglądu bierze się z faktu, że tego rodzaju poszczenie normalizuje poziom katecholaminy w moczu schizofreników
Kraje, w których dieta zawiera duże ilości mleka krowiego i pszenicy, charakteryzuje niski poziom powrotu do zdrowia schizofreników. Należało się tego spodziewać, ponieważ stan niektórych schizofreników ulega znacznej poprawie podczas stosowania diety bezglutenowej” – być może dlatego, że celiakia jest popularna w rodzinach z przypadkami schizofrenii. Jak twierdzi Pfeiffer. 10 procent schizofreników cierpi na alergię na gluten
Hoffer odkrył również, że u niektórych poszczących schizofreników ponowne wprowadzenie do ich diety mleka wywoływało halucynacje. Rzeczywiście, u 120 pacjentów z problemami Hoffera. czyli tych. którzy nie reagowali dobrze na leczenie ortomolekularne. występowała znacząca trwała poprawa stanu umysłowego po tym, jak zidentyfikowano i usunięto z ich diety pewne potrawy, na które byli uczuleni.
Powyższe odniesienia do etiologii schizofrenii sugerują, że dieta często odgrywa kluczową rolę w zainicjowaniu tej choroby. Może to być jednym z wyjaśnień, dlaczego tak wieli wyleczonych schizofreników uważa, że byli poprzednio hipo-glikemikami i że poprawę swojego zdrowia zawdzięczają w dużej mierze zasadniczej zmianie diety.
W jaki sposób tak wiele różnych potraw może wywoływać tę samą chorobę? Często najlepszym sposobem na zrozumienie, na czym polega choroba, jest zbadanie przypadków ekstremalnych. U niewielkiej grupy ludzi występuje szczególnie silnie uczulenie na określone potrawy, takie jak orzeszki ziemne lub mięso łososia, albo na takie produkty, jak na przykład lateks. W przypadku tych ludzi istnieje zagrożenie nagłą śmiercią przy wystawieniu ich na działanie nawet niewielkich ilości tych potraw lub substancji. Wśród alergicznych reakcji mają wysypki skórne, swędzenie, pokrzywki, pieczenie oczu, opuchliznę ust i języka, trudności z oddychaniem, rzężenie, zawroty głowy, bóle brzuszne, nudności i biegunkę. W nielicznych przypadkach osoby o bardzo silnym uczuleniu doznają szoku – spada znacznie ciśnienie krwi i występuje opuchlizna gardła oraz dróg oddechowy w zwężeniu płucnym. Bez (adrenaliny) następuje śmierć z powodu szoku anafilaktycznego natychmiastowego podania epinefryny (adrenaliny) następuje śmierć z powodu szoku anafilaktycznego.
Co warto zauważyć, środkiem leczniczym w anafilaksji bez względu na to czy spowodował ją lateks1, orzeszki ziemne, czy użądlenie owada jest zawsze cpinefryna, rozcieńczony roztwór adrenaliny. Jest tak, ponieważ w czasie reakcji alergicznej przewlekła reakcja zapalna charakteryzuje się zazwyczaj wystąpieniem licznych polimorfonukiearnych (cechujących się różno- kształtnością jąder komórkowych) leukocytów.”’ których obecność wykazał Matthews i współpracownicy jako wiążącą sic z utlenianiem adrenaliny do adrenochromu. W tego rodzaju alergicznej reakcji utlenianie adrenaliny do adrenochromu można wykryć w ciągu pięciu minut i trwa ono przez co najmniej cztery godziny.
Wiele osób ma uczulenie na substancje występujące w wodzie lub powietrzu albo jako integralne części różnych produktów. Właśnie to może być przyczyną wzrostu liczby przypadków schizofrenii w czasie rewolucji przemysłowej. Industrializacja przyniosła ze sobą ogromną gamę polutantów, które wpływają niekorzystnie na jakość powietrza, wody i gleby
W roku 1977 Amerykańskie Towarzystwo Chemiczne miało w swoim rejestrze blisko cztery miliony związków chemicznych. z których 32000 było w komercyjnym użyciu. Nie wiadomo, jak wiele z nich jest potencjonalnie niebezpiecznych, chociaż do chwili obecnej ustalono, że 2450 substancji występujących w miejscu pracy ma działanie rakotwórcze. Mimo iż są czynione wysiłki w celu ustalenia możliwej rakotwórczości tych przemysłowych substancji, ich potencjalny wpływ na zdrowie psychiczne jest rzadko brany pod uwagę.
• Hipoglikemia
Pierwszy opis hipoglikemii podał dr Seale Harris”’’ w roku 1924, kiedy odkrył, że konsumpcja cukru pobudza organizm do uwalniania insuliny, która obniża z kolei poziom cukru we krwi. Harris odkrył, że wysokoproteinowa i niskocukrowa dieta spożywana w postaci częstych, ale niewielkich posiłków, utrzymuje normalny i stabilny poziom cukru we krwi czyli prowadzi do opanowania hipoglikemii.
Ponieważ spożycie cukru na osobę w Stanach Zjednoczonych wyrosło od roku 1 822; dwudziestokrotnie, hipoglikemia szaleje. Jak już wspominałem, wielu wyleczonych schizofreników uważa, że poprzednio cierpieli na hipoglikemię. Schauss szacuje, że od 80 do 85 procent kryminalistów osadzonych w więzieniach u USA cierpi na hipoglikemię, często spożywając w nadmiarze słodkich potraw i pijąc kilka razy dziennie słodzoną kawę i Kool-Aid.
Powszechnie wiadomo, że kiedy poziom cukru we krwi spada, z nadnerczy uwolniona zostaje adrenalina, jako ze bierze udział w metabolizmie glukozy. Z tego wynika, że u każdego, kto cierpi na charakterystyczne dla hipoglikemii duże wahania poziomu cukru we krwi, wystąpi nadprodukcja adrenaliny. Tak więc istnieje duże prawdopodobieństwo, że u osobników z hipoglikemia i z występującą w schizofrenii jedną lub więcej aberracją genetyczną pojawią się psychozy spowodowane adrenochromem powstającym w wyniku utleniania nadmiaru adrenaliny.
BIOCHEMICZNE I KLINICZNE WPŁYWY ADRENOCHROMU
Oprócz tego, że ma własności halucynogenne, adrenochrom jest wysoce aktywną neurotoksyną, która zakłóca w schizofrenii działanie przynajmniej trzech głównych układów biochemicznych. Ma charakter antagonistyczny w stosunku do hormonu o nazwie trijodotyronina i bardzo często uszkadza tarczycę. U chronicznych schizofreników uszkodzenie tego gruczołu wydaje się mieć charakter permanentny. Adrenochrom ma również z serotoniną zależność typu „Jekyll i Hyde” i w związku z tym wpływa na tryptofan i jego główny metabolit, niacynę. Przy niskim poziomie serotoniną zdaje się stymulować tworzenie adrenochromu, podczas gdy przy wyższym poziomie powstrzymuje ten proces.
Adrenochrom generuje również wiele różnych wolnych rodników, wywołując stres utleniania, co w konsekwencji prowadzi do wyczerpania wywołując niedobory peroksydazy glutationowej, ponad-tlenkowej dyzmutazy i katalazy. Liczne wzajemne oddziaływania. które normalnie zachodzą między trijodotyroniną, serotoniną i trzema głównymi składnikami przeciwutleninjącego układu obronnego, komplikuje wpływ wysokiej konwersji adrenochromu z adrenaliny. W przypadkach chronicznych schizofreników cierpiących na tę chorobę od lat te biochemiczne zakłócenia odkładają się w postaci atrofii mózgu, której towarzyszą duże, wypełnione płynem przestrzenie, znane pod nazwą komór, oraz poważnych uszkodzeń tarczycy.
LECZENIE I PREWENCJA – OSIEM KROKÓW
Jeśli hipoteza adrenochromowa jest poprawna. idealna kuracja w przypadkach schizofrenii powinna składać się
z ośmiu kroków pomyślanych tak, by zmniejszyć wytwarzanie adrenaliny i spowolnić proces jej metabolizmu do adrenochromu oraz innych toksycznych indoli. Taka terapia powinna również zredukować dalsze biochemiczne nieprawidłowości wynikające z nadmiaru adrenochromu i jego metabolików lub wpływów czterech genetycznych aberracji, które zdają się wiązać z tą umysłową chorobą.
Ponieważ schizofrenie w wyniku alergicznych reakcji nadmiernie utleniają adrenalinę, wymagają ze względuna ich wrażliwość superspecjalnego otoczenia- krok pierwszy W idealnym przypadku szpital wyglądałby jak Lange Meridian Center, który zbudowano z uwzględnieniem zasad bau-biologii.
Bau- biologia ...Domy zaczęto budować tak, by zajęło to jak najmniej czasu. Ignorując fakt, że niektóre materiały potrzebują czasu by „odgazować” lotne związki, które niestety są toksyczne dla ludzi.
Niestety ludzie wprowadzając się do swoich nowo wybudowanych domów często zaczynali chorować. Zjawisko było na tyle uciążliwe, że przyciągnęło uwagę wielu naukowców i lekarzy.
Biologia budowlana i jej początki. Właśnie takie przesłanki utworzyły bau-biology (biologia budowlana). „Bau” po niemiecku to budowa, a bio pochodzi od greckiego bios, które oznacza życie. Bau-biology (biologia budowlana) zatem oznacza naukę o tym jak budynki wpływają na życie lub jakie są relacje pomiędzy życiem a budowlami.
Bau-biology posiada dwa aspekty. Jeden z nich to sposoby w jakie metody konstrukcyjne wpływają na zdrowie człowieka. Ta wiedza może zostać zastosowana w nowych konstrukcjach i modyfikacjach domów i miejsc pracy. To jest właśnie rdzeń bau-biology.
Drugi aspekt odnosi się do ekologii i głównie skupia się na ochronie środowiska.
Widząc praktyczne zastosowanie biologii budowlanej utworzono program, który miał na celu rozprzestrzenianie wiedzy na temat tej dziedziny. Prowadził go Anton Schneider wraz ze współpracownikami w Bawarii. Program odniósł sukces i tak powstał Institut für Baubiologie und Ökologie Neubeuern (IBN).
Drugi krok dotyczy kontroli genetycznej i biochemicznej w celu określenia najbardziej efektywnego protokołu leczniczego. Bardzo istotne jest również określenie uczuleń – krok trzeci oraz dieta bez cukru – krok czwarty .
Piąty krok terapii schizofrenii dotyczy leków, które muszą szybko zniwelować destruktywny wpływ nadmiaru adrenochromu i jego pochodnych. Leki te muszą być również ukierunkowane na pozostałe anomalie biochemiczne nie związane bezpośrednio z takimi indolami, ale z genetycznymi aberracjami pobudzającymi ich nadprodukcję. Na przykład u schizofrenikow z wariantem MTMFR C677TT pacjent cierpi również na obniżone poziomy metioniny i homocysteiny.
Wydaje się, że do obniżenia poziomu adrenochromu prowadzi wiele dróg. Chodzi tu o duże dawki niacyny lub amidu kwasu nikotynowego więcej
Depresja. Co możesz samodzielnie zrobić, aby uniknąć leków psychotropowych – Przewodnik
oraz stosowanie innych naturalnych akceptorów metylu, takich jak:
tiamina (witamina B1),
ryboflawina (witamina B2) i
ubichinon (koenzym Q10).
Niacyna stanowi zazwyczaj lek wyboru.
W leczeniu schizofrenii bardzo skuteczny wydaje się być kolejny antagonista adrenochromu, trijodotyronina.
Jak wykazał Danziger każdy z 80 schizofrenikow, którzy byli chorzy od sześciu miesięcy lub krócej i którzy przyjęli od 120 do 1200 miligramów suszonego wyciągu tarczycy przez co najmniej 100 dni, wrócili do zdrowia z występującymi u nich pogorszeniami jedynie wtedy, gdy przerywali później przyjmowanie leku.
Dawki te mogą wydawać się bardzo wysokie, ale należy pamiętać, że schizofrenicy są bardzo oporni na leczenie lekami pochodzenia tarczycowego. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że wszyscy przewlekle chorzy schizofrenicy zdają się cierpieć na silne uszkodzenie gruczołu tarczycy.
Leczenie może obejmować również, próby bezpośredniego podwyższenia poziomu innego inhibitora adrenochromu– scrotoniny. Jeśli serotonina nie jest podawana jako uzupełnienie, jej metabolizm można pobudzić poprzez spożywanie pożywienia bogatego w tryptofan. takiego jak fasola, dorsze, wieprzowina, ser (oczywiście, o ile pacjent nie jest na nic uczulony).
Ponadto należy zrobić wszystko, co możliwe, aby usprawnić przeciwut-leniający układ obronny, zwiększając aktywność peroksydazy glutationowej, katalazy i ponadtlenkowej dyzmutazy.
Ponieważ wygląda na to, że istnieje kilka genetycznych aberracji wiążących się ze schizofrenią, pewne podgrupy pacjentów będą miały również objawy wyraźnego biochemicznego niezrównoważenia, które wymaga korekty. Szósty krok w protokole leczenia powinien odnosić się właśnie do nich. Mówiąc jaśniej, schizofrenicy z wariantem MTFR C6771T zakodowanym na metylenotetrahydrofolat będą cierpieli niedostatek metioniny, nawet jeśli kuracja zredukuje poziom adrenochromu.
Poza dostarczeniem metioniny, jako że remetylowanie (lub detoksykacja) homocysteiny wymaga kwasu foliowego, witaminy B12, cynku i trimetyloglicyny, jest prawdopodobne. że schizofrenicy z tą aberracją genetyczną będą potrzebowali dużych dawek tych czynników odżywczych.
Nadmiar adrenochromu oraz inne biochemiczne anomalie. które występują w schizofrenii, mogą spowodować poważne uszkodzenia gruczołu tarczycy5 oraz samego mózgu. Pacjenci z długo trwającą przewlekłą chorobą są więc bardzo trudni w leczeniu.
Nie oznacza to jednak, że to zadanie jest niewykonalne, będzie jednak wymagało znacznie wyższych dawek ortomolekularnych środków odżywczych przyjmowanych przez długi czas, aż poprawa stanie się widoczna.
Jak już wspominałem, jednym z głównych problemów w przewlekłej schizofrenii jest narastanie atrofii mózgu.
Buckman i współpracownicy dostarczyli danych świadczących, że poziom selenoenzymu peroksydazy glutationowej EC we krwi ma silną negatywną korelaję z danymi wynikającymi z komputerowej tomografii dotyczącymi takich uszkodzeń mózgu. Mówiąc prościej, im mniej peroksydazy glutationowej we krwi, tym większe są uszkodzenia mózgu ludzi cierpiących na schizofrenię.
Jest oczywiste, że jedną z godnych zastosowania strategii terapeutycznych jest uzupełnienie diety czterema środkami odżywczymi: selenem, cysteiną, glutaminą i tryptofanem – których organizm potrzebuje do wytworzenia peroksydazy glutationowej.
Być może skuteczne byłoby podawanie glutationu w zastrzykach. Rośnie również liczba danych wskazujących, że kwas eikozapentaenowy ( Kwas eikozapentaenowy (EPA) to jeden z kwasów omega-3. Znajduje się głównie w rybach. Kwas eikozapentaenowy (EPA) wpływa, między innymi, na pracę układu nerwowego) może naprawić komorowe uszkodzenia w przypadkach przewlekłej schizofrenii i doprowadzić do poprawy zdrowia umysłowego.
Jest oczywiste, że uszkodzenia w przewlekłej schizofrenii nie ograniczają się do mózgu. Wszyscy pacjenci wydają się również cierpieć na ekstensywne anomalie tarczycy. Nie wiem, jak naprawić zniszczony gruczoł tarczycy. Jeśli jest to niemożliwie, to przy zastosowaniu protokołu zawierającego podawanie suszonego wyciągu z tarczycy można spodziewać się jedynie znacznej poprawy zachowań.
Ósmy i ostatni krok w leczeniu schizofrenii dotyczy leczenia duszy. Powracający do zdrowia schizofrenicy są jedną z grup, które społeczeństwo uważa za możliwą do bezkarnego wykorzystywania, ostracyzmu i dyskryminacji. Podczas gdy społeczeństwo gotowe jest zaakceptować przyznanie się do raka, choroby serca, stwardnienia rozsianego lub choroby Parkinsona, przyznanie się do schizofrenii rodzi strach i drwiny. Aby wrócić do zdrowia, schizofrenicy potrzebują zatrudnienia, respektu i współczucia, lecz bardzo często spotykają się z odrzuceniem, wykorzystywaniem i obelgami.
Aby schizofrenik lepiej się czuł powinien:
unikać:
- cukru
-glutenu (stosując dietę bezglutenową)
-stresu (podczas którego wydziela się adrenalina)
spożywać suplementy i pokarmy bogate w:
-tryptofan
-witaminy B1, B2, PP (niacynę)
-koenzym Q10 (ubichinon)
-selen, glutaminę, cysteinę, metioninę, cynk
-trimetyloglicynę
-antyoksydanty (witaminy A, C, E)
O autorze:
Dr Harold D. Foster urodził się i zdobył wykształcenie w Anglii. Specjalizował się w geologii i geografii w roku 1968 uzyskał na Uniwersytecie Londyńskim tytuł doktora. Jest Kanadyjczykiem z wyboru od roku 1967 członkiem kadry naukowej Wydziału Geografii Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie. Jest autorem i redaktorem około 285 publikacji, w tym wielu dotyczących chorób chronicznych i starzenia się. Opublikował hipotezy dotyczące przyczyn powstawania wielu chorób, w tym zawału mięśnia sercowego, SIDS (syndrom nagiego zgonu noworo-dków), raka, cukrzycy, schizofrenii, stwardnienia rozsianego, stwardnienia zanikowego bocznego (ALS), chorób Alzheimera i Parkinsona oraz udaru mózgu. Najbardziej znane jego książki to The Ozmandias Principles: Thirty-one Strategies for Surviving Change (Zasady Ozymandiasa – strategii przetrwania zmian), What Really Causes AIDS (Co naprawdę jest przyczyną AIDS) i What Really Causes Schizophrenia (Co naprawdę wywołuje schizofrenię). Jest redaktorem międzynarodowej i kanadyjskiej wersji Geographical Series, Międzynarodowej Fundacji Schizofrenii.
przełożył Jerzy Florczykowski Nexus lipiec-sierpień 2004 – 63 przypisy
http://domido.com.pl/zdrowy-dom/biologia-budowlana-bau-biology/
Leave A Reply