Jak przyspieszyć gojenie się ran?
Jak postępować z ranami, np. po skaleczeniu, tak aby dobrze się goiły?
Gdy dochodzi do skaleczenia należy ucisnąć krwawiące miejsce i – jeżeli rozmiar i charakter rany na to pozwalają – założyć opatrunek. Już w kilka sekund po przerwaniu ciągłości skóry trombocyty (płytki krwi) tworzą czop płytkowy, który zapobiega dalszej utracie krwi. W wyniku krzepnięcia krwi powstaje galaretowaty skrzep, pod którym trwa oczyszczanie rany z bakterii. W okolicy rany wrastają drobne naczynia krwionośne.
Wstępne czyszczenie rany pomoże wypłukać niepożądane bakterie i stworzy środowisko, niezbędne do leczenia rany. Po zranieniu większość ludzi sięga po mydło lub wodę utlenioną.
Dlaczego Nadtlenek wodoru jest doskonałym rozwiązaniem
Nadtlenek wodoru jest stosowany od 1920 roku jako środek antyseptyczny, ponieważ jest skuteczny w zabijaniu bakterii. Zapobiega wzrostowi mikroorganizmów chorobotwórczych, takich jak bakterie.
Stosowanie wody utlenionej jest o wiele bezpieczniejsze i bardziej skuteczne niż używanie alkoholu. Dobrym środkiem do dezynfekcji rany jest również jodyna.
Rana potrzebuje tlenu do leczenia.
Gojenie ran jest normalnym procesem, czy jest to małe nacięcie czy głębsza rana. We wszystkich przypadkach skaleczenia, zadrapania i rany zagoją się szybciej, lepiej i pozostaje mniej blizn, kiedy jest dużo tlenu.
Gdy nadtlenkiem wodoru spryskamy ranę, zauważymy pęcherzyki z obszaru rany wtedy uwalniany jest tlen.
Prawda o Mydle antybakteryjnym
Dzisiaj, antybakteryjne mydła zawierają triklosan chemiczną substancję, wykazującą negatywne działanie.
Triclosan jest substancją antyseptyczną, i nie jest zalecana do oczyszczania ran i zadrapań, ponieważ wydłuża gojenie się ran i zwiększa ryzyko powstawania blizn. Jednakże istnieją inne powody, dla których nie będziesz chciał używać tego mydła
W czerwcu 2015 roku, agencja odpowiedzialna za nadzór stosowania chemikaliów w Unii Europejskiej ogłosił, że triklosan będzie stopniowo wycofywany z produkcji artykułów higienicznych, ponieważ ryzyko związane z zastosowaniem produktu przeważał wszelkie postrzegane zalety. Badania powiązały triclosan z :
zakłóceniami hormonalnymi
zwiększonym ryzykiem raka
odpornością na antybiotyki
zwiększeniem alergii na orzeszki ziemne i katar sienny
Zakłóceniami czynności tarczycy
Zaburzeniami ekspresji genu hormonu tarczycy
Jak prawidłowo myć rany
Najlepszym sposobem, aby oczyścić ranę, otarcie jest umycie łagodnym mydłem i dużą ilością wody. Wybierz mydła bez triklosanu, triclocarbanu lub perfumowanych dodatków. Przed umyciem rany, umyć ręce. Pomaga to ograniczyć możliwość przenoszenia bakterii z ręki do rany.
Po czyszczeniu, użyj bezpośredniego nacisku, aby zatrzymać krwawienie i podnieś zraniony obszar powyżej poziomu twojego serca, jeśli jesteś w stanie. Pozwala to na zmniejszenie ilości krwi do obszaru w celu zatrzymania krwawienia.
Przepłukiwanie rany wodą przez 5 do 10 minut, zależy od obszaru rany. To pomaga usunąć brud i zanieczyszczenia z powierzchni. Użycie chłodnej wody może być lepsze niż ciepłej. Następnie należy użyć łagodnego mydła i czystą ściereczką lub kawałkiem gazy umyć powierzchnię rany. Zrób to lekko i łagodnie. Twarde szorowanie może zakłócić okolicę i przedłużyć czas gojenia.
Dlaczego Srebro koloidalne powinno znajdować się w apteczce
Właściwości przeciwbakteryjne srebra znane są już od 400 p.n.e., srebro było powszechnie stosowane jako środek przeciwbakteryjny w leczeniu ran, aż do początku 20 wieku. Współczesna nauka potwierdziła działanie przeciwbakteryjne srebra, które okazało się skuteczne wobec opornych na antybiotyki bakterii.
Badania wykazały, że srebro destabilizację struktury błony komórkowej bakterii, co czyni ją bardziej porowata, co umożliwia srebru zabić bakterie od wewnątrz.
Badanie z 2010 wykazało, iż srebro koloidalne skutecznie zabija bakterie lekooporną: gronkowca, E. coli, Salmonella, Pseudomonas aeruginosa. Dlatego stosowanie srebra na rany, zadrapanie czy otarcia jest jak najbardziej uzasadnione.
Porady jak przyspieszyć gojenie ran.
Po oczyszczeniu, istnieje kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby zwiększyć szybkość gojenia ran i zmniejszyć ryzyko powstawania blizn.
1. Miód
Miód był używany do zwalczania infekcji aż do początku 20 wieku. Jednak klasa-A przetwarzane miodu i dodawanie do niego fruktozy, może rzeczywiście zwiększyć ryzyko infekcji. Zamiast tego należy użyć surowego miodu miodu lub miodu Manuka. Ten miodu jest wytwarzany przez pszczoły żerujące na kwiatach Manuka i może być bardziej skuteczny niż antybiotyki wobec niektórych form bakterii.
2. Olej kokosowy
Dziewiczy (extra virgin) olej kokosowy ma podwójną korzyść utrzymuje wilgotną skórę i poprawia proliferację fibroblastów i gojenie. Stosować tylko olej kokosowy z pierwszego tłoczenia dwa razy dziennie smarując powierznię rany czy otarcia.
3. Dmso
DMSO (Dimetylosulfotlenek) to naturalny środek stosowany przy wielu dolegliwościach. Z chemicznego punktu widzenia jest to związek siarki, który ma swoje zastosowanie w zwalczaniu stanów zapalnych i bólowych. Dmso osusza rany, zapobiega ich bliznowaceniu.
Ps u mnie w domu to podstawowy środek przy zranieniach czy oparzeniach
4. Unikaj palenia
Unikaj palenia. Gojenie ran wymaga dobrego dopływu krwi, palenie zmniejsza dopływ krwi do skóry poprzez skurcz naczyń, palenie zmniejsza wchłanianie witaminy A, niezbędny dla zdrowia skóry.
5. Żywienie
Istnieje kilka możliwości, które można wprowadzić każdego dnia:
Beta-karoten i witamina A
Pokarmy bogate w witaminę A lub beta-karoten są często barwy pomarańczowej : słodkie ziemniaki, marchew i dynia. Nie należy przyjmować suplementu witaminy A, jeśli jesteś w ciąży, karmisz lub próbujesz zajść w ciążę.
Witamina C
Twój organizm wykorzystuje ją, aby tworzyć kolagen i nową tkankę. Można przyjmować 3000 miligramów (mg) dziennie. Pokarmy bogate w witaminę C to owoce cytrusowe, ciemne zielone warzywa, brokuły i jagody.
Cynk
Stymuluje gojenie się ran i może być stosowany jako suplement doustny lub stosowany bezpośrednio na ranę w formie kremu. Nie stosować na otwarte rany i nie przyjmować suplementów długoterminowo. Pokarmy bogate w cynk obejmuje nasiona dyni, ostrygi, cielęcina, wołowina, orzechy nerkowca i grzyby.
B-kompleks witaminy
Może przyspieszyć gojenie się ran i poprawić zdrowie skóry. Pokarmy bogate w witaminy z grupy B to szpinak, brokuły, wątroby cielęcej, soczewica, pietruszka i papryka.
Bromelaina
Enzym występujący w ananasie pomaga zmniejszyć obrzęk, zasinienie i skrócić czas gojenia.
L-arginina
Aminokwas przyśpieszający gojenie. Pokarmy bogate w argininę to czekolada, orzeszki ziemne, kurczak, wołowina, jagnięcina, mleko i ser.
Kiedy należy skonsultować się z lekarzem
Następujące objawy zazwyczaj wymagają uwagi lekarskiej
nie można zatrzymania krwawienia
uraz duży i głęboki
nie można usunąć brudu i zanieczyszczeń rany
Uszkodzenie tętnicy lub głęboka rana w pobliżu kości
Rany spowodowane przez człowieka lub zwierzęcia, ukąszenia
Rana wydaje się być zakażona: zielona lub żółta ropa, czerwony obszar wokół rany się rozszerza, skóra wokół rany jest „pomarszczona”, teren wokół rany jest znacznie cieplejszy, niż otaczającej skóry i czerwone linie wydają się pochodzić z strefa.
Rana pod ochroną – opatrunki
Długoletnie badania i obserwacje wykazały, że na jakość procesu gojenia się ran istotnie wpływa dokładne ich oczyszczenie (w tym z tkanek martwiczych), utrzymanie wilgotnego środowiska oraz ochrona przed zakażeniem, czyli zasiedleniem przez chorobotwórcze drobnoustroje. Z tego względu istotną rolę w gojeniu odgrywa właściwy dobór opatrunku3.
Opatrunki półprzepuszczalne (Bioclusiv, OpSite, Tegaderm, Cutifilm) są zbudowane z cienkiego poliuretanu pokrytego warstwą akrylową. Pozwalają na odparowanie nadmiaru wody i swobodne przechodzenie gazów, zapobiegają natomiast przechodzeniu bakterii i wody pod opatrunek. Zapewniają wilgotne środowisko rany, przyspieszając proces leczenia. Często mają zastosowanie w profilaktyce przeciwodleżynowej. Mogą podtrzymywać inne opatrunki, np. Allevyn Cavity. Stosowane są do leczenia ran z niewielką ilością wydzieliny.
Opatrunki poliuretanowo-piankowe (Lyofoam, Allevyn, Tielle, Biatain) są produkowane w postaci miękkiej, elastycznej i hydrofilnej pianki poliuretanowej o nierównej powierzchni. Izolują termicznie ranę. Czynnikiem aktywnym opatrunku jest wysoce absorpcyjny hydropolimer, który odbarcza ranę z nadmiaru wydzieliny i jednocześnie pobudza ziarninowanie. Zewnętrzna warstwa opatrunków jest wodoodporna i stanowi barierę dla bakterii. Pozwalają na leczenie ran o średnim i dużym wysięku.
Hydrożele (Aguagel, Intra-Site Gel, Nu-Gel, Purilon, Granugel, Hydrosorb) utrzymują wilgotność rany, co pozwala na wzrost i migrację komórek. Są łatwo usuwalne i mogą być stosowane z innymi lekami. Hydrożele-opatrunki uwadniają i utleniają ranę, mają właściwości chłodzące, dobrze nadają się do ran ziarninujących i o znacznych rozmiarach.
Hydrokoloidy (Granuflex, Comfel, Tegasorb, Hydrocoll, Hydrasorb) utrzymują wilgotne środowisko gojenia rany, usuwają tkankę martwiczą. Są opatrunkami okluzyjnymi. Nie należy ich stosować, gdy rana jest zainfekowana. Dobrze sprawdzają się w małych ranach, które umiarkowanie się sączą.
Różne rodzaje opatrunków na trudno gojące się rany
Komercyjne
Alginiany (Kaltostat, Sorbalgon) są interaktywne, wchodzą w reakcję z raną, adsorbując wysięk, zmieniają swoją strukturę z włókienkowej na żelową. Mają zdolność pochłaniania 20 razy więcej płynu niż wynosi ich ciężar. Niektóre alginiany mają właściwości hemostatyczne. Znajdują zastosowanie w leczeniu ran o dużym i średnim wysięku.
Dekstranomery (Debrisan, Acudex, Iodosorb) są zbudowane z polisacharydów o właściwościach hydrofilnych. Pochłaniają nadmiar wysięku, zapobiegając jednocześnie maceracji okolicznych tkanek, ale mimo to powodują prawidłowe uwodnienie rany. Mogą pochłonąć 30 razy więcej wysięku niż same ważą. Są wskazane również do leczenia zainfekowanych ran.
Inne/mieszane (Carboflex, Aguacel, Actisorb, Inadine, Lyofoam C, Carbonet, Granugel): są to opatrunki pochłaniające zapach oraz wydzielinę. Absorbują zanieczyszczające i zakażające ranę mikroorganizmy. Niektóre z nich pochłaniają duże ilości wydzieliny.
Ziołowe okłady
Okłady z kapusty Pokrój drobno liście kapusty, po czym przyłóż do rany i zabandażuj. Okład zmieniaj co 4 godziny. Kapusta działa przeciwbakteryjnie, a także przyspiesza gojenie.
Okład z aloesu Analiza 7 badań wskazuje, że obecnie brak jest danych, by stwierdzić, jak aloes wpływa na regenerację naskórka i przyspieszenie gojenia się. Badacze są zgodni, że potrzeba wysokiej jakości testów i prób, które jednoznacznie potwierdziłyby lub zaprzeczyły jego działaniu4. Dopóki jednak nie ma pewności, opierajmy się na doświadczeniu starych zielarzy, którzy uważają, że roślina ta jest jednym z najlepszych sprzymierzeńców osób cierpiących na trudno gojące się rany. Umyj liść aloesu i przetnij wzdłuż, po czym wydrąż łyżeczką miąższ, który nałożysz na skórę w miejscu rany. Zabandażuj. Okład zmieniaj co godzinę. Aloes niszczy bakterie i grzyby, a także przyspiesza gojenie się.
Okład z babki lancetowatej Listki babki (Plantago lanceolata) umyj i zmiażdż, po czym przyłóż do rany i zabandażuj. Okład pozostaw na 2 godziny, po czym zmień na nowy. To złagodzi ból i przyspieszy gojenie się5.
Kompres ze świeżego skrzypu (Equisetum arvense) od niepamiętnych czasów wykorzystywany jest w medycynie ludowej jako środek wspomagający gojenie się ran. Weź garść świeżego skrzypu, rozetrzyj na miazgę, po czym owiń w gazę. Kompres połóż na ranę. Zmieniaj okłady co 4 godziny, aż do wygojenia. Ten okład szczególnie zalecany jest przy trudno gojących się ranach6.
Sok z żyworódki przyspiesza też leczenie innych zmian skórnych, np. trudno gojących się ran, oparzeń, odleżyn, wrzodów na skórze, blizn pooperacyjnych, stanów zapalno-wysiękowych skóry, egzemy. Wszystkie rany, poza oparzeniami, należy przemywać sokiem z żyworódki lub liściem. Na oparzenia należy przyłożyć nasączony sokiem gazik. Żyworódka łagodzi także ukąszenia po owadach, szczególnie po komarach – zmniejsza uporczywe uczucie swędzenia, obrzęk i zaczerwienienie po ukąszeniu.
Rany z leżenia tzw odleżyny
Odleżyny to szczególny rodzaj ran. Powstają na skutek długotrwałego nacisku, który powoduje niedotlenienie tkanek, a następnie ich martwicę. Najczęściej dotyczą osób unieruchomionych na skutek wypadku lub długotrwałej choroby, które stale przebywają w tej samej pozycji. Pierwszym sygnałem ich powstawania jest zaczerwienienie skóry w danym miejscu. Ciało jest ciepłe w dotyku, może boleć lub swędzieć. Choroby, takie jak cukrzyca i miażdżyca, mogą utrudniać gojenie się ran odleżynowych. Mimo to koniecznie należy je leczyć. Jednak w tym wypadku samo opatrywanie ran niewiele pomoże. Prócz tego trzeba zlikwidować nacisk, który był powodem odleżyny, a także poprawić krążenie krwi chorego7.
Jak leczyć pacjenta z odleżynami?
Terapia LLLT Ta nowatorska metoda leczenia odleżyn opiera się na zastosowaniu lasera o niskiej energii. To forma fototerapii, która polega na zastosowaniu monochromatycznego spójnego światła małej mocy. W terapii LLLT światło powoduje wewnątrzkomórkowe zmiany fotochemiczne. Prowadzą one do zmniejszenia stanu zapalnego oraz przyspieszają gojenie tkanek. Badania pokazują, że u leczonych tą metodą średnia powierzchnia odleżyny została obniżona nawet o 10% po 5 tygodniach naświetleń8.
Higiena. Konieczne jest utrzymywanie rany w czystości i pozbywanie się z niej martwej tkanki. Ranę należy płukać przy każdej zmianie opatrunku. Lekarz może też przepisać specjalne płyny powodujące rozpuszczanie się martwych tkanek. W najcięższych przypadkach martwe tkanki muszą być usuwane chirurgicznie. Odleżyna powinna być pokryta odpowiednim opatrunkiem, najlepiej hydrokoloidem. Opatrunki tego typu można zmieniać raz na kilka dni.
Materac przeciwodleżynowy
Leżący chory powinien zmieniać pozycję co 2 godziny. Warto również zaopatrzyć go w pościel i bieliznę, które nie mają szwów, aplikacji i guzików – w ten sposób zmniejszysz ryzyko uszkodzenia skóry. W przypadku długotrwałych chorób trzeba kupić lub wypożyczyć materac przeciwodleżynowy. Do najlepszych należą materace ciśnieniowe. Dzięki ich komorowej budowie można stały ucisk zastąpić zmiennym: w miejscu, gdzie powstaje rana, można odłączyć komorę znajdującą się tuż pod nią, eliminując styczność ciała z materacem9.
INNE FORMY LECZENIA TRUDNYCH RAN
Pijawki
Gdy nie pomagają klasyczne formy leczenia ran ani aktywne opatrunki, warto zwrócić się o pomoc do lekarzy stosujących biochirurgię. Metoda ta odwołuje się do dawnych sposobów leczenia, m.in. przystawiania do ciała chorego pijawek. Pierścienice te do leczenia wykorzystywali już w starożytności egipscy medycy10. Doktor Krzysztof Lenart, chirurg ortopeda, użył pijawek, by uchronić jednego z pacjentów przed amputacją ucha. Przystawienie tych pasożytów do ciała mężczyzny pozwoliło uniknąć martwicy. Pijawki kładzie się na chore kończyny, by poprawić krążenie, wytwarzają one bowiem hirudynę – związek o działaniu przeciwzakrzepowym.
Larwoterapia
Czerwie (larwy) muchy plujki oczyszczają rany. Nim wynaleziono penicylinę, lekarze stosowali larwy do leczenia rannych żołnierzy na frontach I Wojny Światowej. Wraz z wynalezieniem antybiotyków uwierzyliśmy, że mamy skuteczną broń przeciwko bakteriom. Niestety dziś okazuje się, że coraz więcej z nich umie obronić się przed działaniem antybiotyków, czyli staje się lekoopornych. Medycy coraz głośniej mówią o tym, że era antybiotyków się kończy. To zaś skłania lekarzy do wyciągnięcia z lamusa dawnych, odstawionych na boczny tor metod.
Rany powstałe w wyniku poparzeń, odleżyn, odmrożeń lub stopy cukrzycowej nie chcą się goić latami. Chorym zmagającym się z takim problemem może pomóc specjalny żywy opatrunek – znajdują się na nim malutkie larwy muchy plujki (Lucilia sericata)11. To nekrofagi, czyli organizmy żywiące się martwymi tkankami. Białe robaczki, dobrze znane wędkarzom, wkraczają do akcji tam, gdzie nie pomaga skalpel. Oczywiście te używane do opatrunków są hodowane w sterylnych warunkach laboratoryjnych. Do placówek medycznych przywożone są mocno schłodzone. Maleńkie (ok. 2 mm) larwy zostawia się na ranie na 3-4 dni. Ich ilość zależy od jej wielkości. W tym czasie wydzielają one enzymy, które rozpuszczają martwą tkankę, a przy okazji zabijają bakterie (nawet te lekooporne), grzyby i wirusy. Poruszające się w ranie larwy przyspieszają proces ziarninowania. Dzięki temu rana po zdjęciu opatrunku jest czysta i, co ważniejsze, zaczyna się goić. Zdaniem dr. Zbigniewa Szczepanowskiego ze Śląskiego Uniwersytetu Medycznego, który obronił pracę doktorską na temat larwoterapii, opatrunki z larw pozwoliły uratować aż 1/3 pacjentów zakwalifikowanych do amputacji kończyn12!
Larwy muchy plujki stosuje się również w przypadkach ciężkich zakażeń skóry i tkanki podskórnej wywołanych przez metycylinooporne gronkowce i pałeczki ropy błękitnej oraz owrzodzeń nowotworowych, bowiem zmniejszają ból oraz przykry zapach. Choć w Niemczech, Anglii i USA opatrunki z larw można dostać na receptę, u nas metoda ta nie jest refundowana przez NFZ. Koszt całej kuracji, w skład której prócz larw wchodzą także leki, waha się od 500 do 1000 zł.
Lniany opatrunek
Okłady z siemienia lnianego wspomagają leczenie oparzeń, odmrożeń, odleżyn i trudno gojących się ran. Łagodzą też podrażnienia i zmniejszają łuszczenie się skóry. Idąc tropem medycyny ludowej, we Wrocławskim Wojskowym Szpitalu Klinicznym na trudno gojące się, wieloletnie (niezasklepione nawet od kilkunastu lat!) rany zakłada się lniane bandaże.
Czym się różni opatrunek z lnu od zwykłego z bawełny? Jest biologicznie czynny i przepuszcza powietrze. Na tym nie koniec, naukowcy z Wrocławia dodatkowo zmodyfikowali roślinę, by jej włókna zawierały związki przyspieszające gojenie ran. Jak pokazują badania prof. Jana Szopy-Skórkowskiego z Instytutu Biochemii i Biologii Molekularnej Uniwersytetu Wrocławskiego, opatrunki z genetycznie zmodyfikowanego lnu sprawiają, że rany u 80% chorych znacznie zmniejszają się lub znikają już po 3 miesiącach kuracji. Co więcej u 91% chorych znacznie zmniejszył się poziom odczuwanego bólu13. Lniane plasterki zalecane są w przypadku trudno gojących się owrzodzeń o małym, średnim i dużym wysięku, które towarzyszą chorobom żył lub cukrzycy. Okłady z modyfikowanego lnu po zwilżeniu solą fizjologiczną przykłada się do rany. Następnie przykrywa się je 4-6 warstwami gazy nasączonej jałową solą fizjologiczną i mocuje bandażem. Po dobie opatrunek zostaje zmieniony. Dystrybucją opatrunków zajmuje się Fundacja Linum. Stworzono specjalne plastry dla diabetyków.
Plastry dla diabetyka
Naukowcy ze Szkoły Medycyny Uniwersytetu Stanforda opracowali bezpieczne i skuteczne plastry. Opatrunki pokryte są deferoksaminą (DFO). Jak się okazuje, ten lek stosowany w przedawkowaniu żelaza koryguje zaburzoną przez cukrzycę ekspresję białka wspierającego wzrost nowych naczyń krwionośnych. Zastosowana przez Amerykanów technologia pozwala na stopniowe uwalnianie DFO wprost do wrzodu, co wspomaga jego gojenie. Naukowcy przetestowali plastry na myszach. Rany gryzoni nie tylko lepiej się goiły, ale badacze zaobserwowali również, że nowo powstała skóra miała lepszą jakość niż oryginalna. Gdy naukowcy wypróbowali opatrunek z DFO na gryzoniach z cukrzycą, okazało się, że plastry zapobiegały powstawaniu wrzodów. Akademicy mają nadzieję, że ta sama technologia pomoże zapobiegać odleżynom14.
Żabia piana
Zdaniem naukowców z University of Strathclyde pianka wytwarzana przez żabę túngara (Engystomops pustulosus) do osłaniania skrzeku może być pomocna w gojeniu ran, w tym także tych po oparzeniach. Zaletą wytwarzanej przez żaby substancji jest stabilność i kompatybilność z ludzkimi komórkami. Dr Paul Hoskisson i Sarah Brozio uważają, że okład ze spreparowanej medycznie pianki może zapewnić ochronę i podporę gojących się tkanek, dostarczając równocześnie leki (np. antybiotyki). Badacze sprawdzili już, że pianka zmieszana z wankomycyną zapobiegała wzrostowi gronkowca złocistego (Staphylococcus aureus) aż przez 2 doby15.
BLIZNY
Medycyna oferuje coraz więcej sposobów na usuwanie blizn. Zazwyczaj decyzja, jaki z nich wybrać, zależy od lekarza – dermatologa, chirurga plastycznego lub kosmetologa. Niektóre zabiegi lepiej sprawdzają się przy bliznach potrądzikowych, inne przy dużych zmianach.
Plastry silikonowe stosuje się po operacjach brzusznych, cesarskim cięciu, usunięciu tarczycy, ale też w przypadku zranień lub oparzeń. Plaster nakłada się dopiero wtedy, gdy rana pokryta jest już nowym nabłonkiem. Kuracja trwa miesiąc. By była skuteczna, opatrunek musi pozostawać na ranie minimum 12 godzin na dobę. Oczywiście można go nosić przez cały czas (skóra pod nim oddycha), jednak wtedy w ciągu dnia należy go dwukrotnie odkleić, przemyć chore miejsce, osuszyć je i ponownie nałożyć plaster.
Zabiegi przy ciężkich bliznach
Mikrodermabrazja polecana jest do redukowania blizn zanikowych, np. po trądziku młodzieńczym. Za pomocą diamentowej głowicy lub końcówki z wirującymi pod ciśnieniem kryształami korundu ściera się wierzchnią (rogową) warstwę naskórka. Taki „peeling” rozjaśnia przebarwienia i blizny potrądzikowe, wygładza ubytki w skórze. Powoduje jednak zaczerwienienie, które po 3-4 dniach mija2.
Dermabrazja polega na równomiernym złuszczeniu skóry do tej samej powierzchni na całym leczonym obszarze. Zabieg wykonywany przy użyciu szybkoobrotowej diamentowej głowicy ścierającej lub lasera, usuwa naskórek oraz górne warstwy skóry właściwej, pozostawiając głębsze warstwy nienaruszone. Wykorzystywany jest przy likwidacji większych blizn. Odrastający naskórek jest gładszy i kolorem zbliżony do zdrowej skóry. Bezpośrednio po zabiegu pacjentowi zakłada się jałowy opatrunek ze środkami przeciwbakteryjnymi i przeciwwirusowymi, który zdejmowany jest po 7-10 dniach3.
Ostrzykiwanie sterydami – do wnętrza blizny podaje się zastrzyk z preparatów sterydowych lub – jak w przypadku mezoterapii – na bazie kwasu hialuronowego. Zadaniem sterydu jest uporządkowanie splątanych w bliźnie włókien kolagenowych. Ułożenie ich we właściwym porządku sprawia, że z czasem bliznowiec znika. Kuracja ta przynosi najlepsze efekty w przypadku dużych, bliznowatych narośli. Z kolei kwas hialuronowy wypełnia przestrzenie między włóknami kolagenu i poprawia nawilżenie skóry4. Ale jak wiadomo stryd nie jest obojętny dla organizmu.
Presoterapia wskazana jest, gdy blizny mają dużą powierzchnię. Wtedy, stosując specjalnie dobrany ucisk, można je zmniejszyć. Pacjent otrzymuje uszyty na miarę specjalny kostium, który nakłada na uszkodzoną część ciała. Tkanina dokładnie oblepia ciało, ale skóra może oddychać. Takie wdzianko należy nosić przez co najmniej 3 miesiące. Można je zdjąć najwyżej 2 razy na dobę na 30 min, by wziąć kąpiel i je wyprać. Inną formą presoterapii są opatrunki uciskowe zakładane w szpitalach po operacji5.
Laseroterapia najczęściej stosowana jest do usuwania blizn pooperacyjnych oraz potrądzikowych. Jest to jedna z najskuteczniejszych metod. Za pomocą nieablacyjnego lasera stopniowo rozluźnia się i złuszcza tkankę bliznowatą oraz stymuluje powstanie nowej tkanki. Dzięki temu następuje wyrównanie struktury skóry. Zazwyczaj w trakcie zabiegu pacjent odczuwa pieczenie lub szczypanie. Minusem tej metody jest cena, tym bardziej, że zazwyczaj proces trzeba kilkukrotnie powtórzyć, by osiągnąć zamierzone efekty. Po wszystkim skórę trzeba chronić przed słońcem przez co najmniej 3 miesiące. Przeciwwskazaniami do laseroterapii są: mocna i świeża opalenizna, ciąża, okres karmienia piersią, infekcje bakteryjne, grzybicze i wirusowe oraz przyjmowanie przez poprzedzający ją okres pół roku retonoidów (stosowanych w leczeniu trądziku)6.
Leczenie miejscowe polega na stosowaniu żeli i maści zawierających wyciąg z cebuli (Allium cepa), alantoninę i heparynę. Ekstrakt z cebuli zmniejsza widoczność blizn poprzez wpływ na ich kolorystykę. Alantonina ułatwia regenerację naskórka.
Natomiast heparyna ma działanie przeciwobrzękowe7. Preparat taki można stosować dopiero po 2 miesiącach od zagojenia się rany. W tym wypadku wymagana jest konsekwencja i regularność. Maść trzeba wcierać w bliznę każdego dnia rano i wieczorem. Warto przy tym wykonywać delikatny masaż zmienionej skóry i jej okolic. To zwiększy ukrwienie skóry, a przez to pomoże jej w odżywieniu tkanek. To zaś ułatwi wchłanianie wcieranych w bliznę preparatów i zwiększy ich skuteczność.
Botox – Czoło jest miejscem szczególnie podatnym na tworzenie się blizn. Można uzyskać nawet satysfakcjonujące efekty , ale należy pamiętać że jest to jednak toksyna. Toksyna botulinowa jest toksyną biologiczną wytwarzaną przez beztlenową pałeczkę Clostridium botulinum. Jest ona najsilniejszą znaną toksyną biologiczną. Kosmetyczne zastosowanie ma oczyszczona postać toksyny botulinowej, która rozwija się w specjalnych warunkach. Decyzja należy do Ciebie.
Źródła:
https://articles.mercola.com/sites/articles/archive/2016/06/11/hydrogen-peroxide-wound-cleaning.aspx
Bibliografia
Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową PZWL 2005
Noszczyk M., Kosmetologia pielęgnacyjna i lekarska, 2010
http://goo.gl/UlL8zB
http://goo.gl/X1A45M
Wolfram D, Tzankov A, Pülzl P, et al. Hypertrophic scars and keloids: a review of their pathophysiology, risk factors, and therapeutic management. Dermatol Surg 2009; 35: 171-81.
http://goo.gl/wZ33LP
https://goo.gl/I9n9AJ http://goo.gl/U3whhF
Gauglitz GG, Korting HC, Pavicic T, Ruzicka T, Jeschke MG (January–February 2011). „Hypertrophic Scarring and Keloids: Pathomechanisms and Current and Emerging Treatment Strategies”. Mol Med 17 (1-2): 113–125.
Leave A Reply