JAK WYBIERAĆ SUPLEMENTY
Wielu lekarzy i autorytetów z dziedziny medycyny powtarza absurdalne informacje, że nie musimy zażywać witamin, ponieważ wszystko, czego potrzebujemy, pozyskujemy z pożywienia. Robią to pomimo istniejących dowodów, że dieta większości ludzi jest bardzo uboga w witaminy i minerały. W produktach rolnych w krajach zachodnich stwierdza się również poważny niedobór substancji odżywczych ze względu na zubożoną glebę i pozbawione ich nawozy.
Co więcej, wiele produktów spożywanych w dużych ilościach zawiera tłuszcze omega-6, dodatki do żywności, sztuczne słodziki i cukier, które zmniejszają zasoby substancji odżywczych w organizmie i zaburzają prawidłowy metabolizm. Niedawno przeprowadzone badania wskazują, że w miarę starzenia się organizmu enzymy funkcjonują mniej wydajnie, ale można przywrócić ich czynność, przyjmując suplementy witaminowe w dawkach znacznie wyższych niż te, które zalecają eksperci.
Proces zmniejszenia enzymów trawiennych dotyczy już ludzi po 40. więcej
Zatem należy zażywać suplementy nawet przy stosowaniu najlepszej diety.
Niektóre witaminy przyjmowane w większych dawkach wykazują specjalne działanie – wytwarzają energię i zmniejszą podniesione ciśnienie krwi. Wiadomo też, że w miarę starzenia się do większych uszkodzeń przyczyniają się wolne rodniki, nawet jeśli poziom witamin antyoksydacyjnych jest w normie. To oznacza, że poziom tych witamin musi być wyższy niż ten uznawany za prawidłowy.
Podstawowe suplementy, które – jeśli używa ich się razem – pomagają w ochronie zdrowych komórek przed toksycznością konwencjonalnych form terapii i jednocześnie poprawiają skuteczność leczenia.
WITAMINY
Przede wszystkim należy dostarczyć swemu organizmowi podstawowych witamin: A, B6, BI2, C, D, E i K oraz biotyny, choliny, kwasu foliowego, niacinamidu, kwasu pantotenowego, ryboflawiny, tiaminy i tokotrienolu.
Witamina A
Witamina A – zwana także retinolem – jest rozpuszczalna w tłuszczach. Odgrywa główną rolę w stabilności i aktywacji struktury DNA. Kod genetyczny zawiera specjalne receptory; które są aktywowane przez witaminę A. Liczne badania pokazują, że witamina A hamuje indukcję nowotworu i jego wzrost za pomocą wielu mechanizmów, wliczając w to wpływ na DNA, poprawę odporności i regulację komunikacji międzykomórkowej.
Co ciekawe, witaminę A można pozyskać z beta-karotenu, lecz tego typu konwersja jest nieskuteczna w przypadku ludzi.
Korzyść z tego jest taka, że organizmowi dostarcza się wówczas wystarczająco dużo witaminy A, ale nie tyle, by jej działanie zaczynało być toksyczne. Ponadto beta-karoten – jak również inne karotenoidy – mają właściwości przeciwnowotworowe, których z kolei nie ma witamina A.
Hamuje on działanie związków chemicznych odpowiedzialnych za wzrost raka i sygnały świadczące o stanie zapalnym. Jak już wiemy, niektóre karotenoidy (luteina, alfa-kryptoksantyna, kan- taksantyna i zeaksantyna) nie ulegają przekształceniu w witaminę A i mogą wykazywać specjalne działanie antyrakowe.
W diecie człowieka znajduje się około pięćdziesięciu rodzajów karotenoidów, z których wiele wykazuje działanie przeciwnowotworowe. Najlepiej stosować ich mieszankę. Są dostępne w takiej postaci, w’ formie suplementów, w których źródłem karotenoidów są algi Dunaliella salina (D. salina).
Zwykle mówię swoim pacjentom aby codziennie przyjmowali razem 5000 międzynarodowych jednostek palmitynianu retinylu i 5000-6000 jednostek mieszanych karotenoidów.
Witamina B6
Witamina B6 – którą nazywa się również pirydoksyną – to witamina o decydującym znaczeniu, zwłaszcza w procesach naprawczych struktury DNA i ochronie mózgu przed toksycznym działaniem glutaminianu. Organizm używa tej witaminy w postaci fosforanu- 5-pirydoksalu. Dlatego wolę suplementy właśnie w takiej formie. Należy zażywać 34 miligramy dziennie. Kilka badań wykazało, że witamina B6 hamuje tworzenie się czerniaka złośliwego i może zapobiec jego przerzutom.
Witamina B12
Witamina B12 – znana również pod nazwą kobalamina – także odgrywa główną rolę w procesach naprawczych struktury DNA. W wielu tańszych suplementach wykorzystuje się cyjanokobalaminę, która jednak nie może zostać użyta przez organizm, dopóki enzymy zawarte w tkankach nie usuną jednostki cyjanku. U niektórych osób jest to niemożliwe. W takim przypadku witamina B12 nie przedstawia żadnej wartości. Dlatego należy poszukać witaminy B12 w postaci metykobalaminy lub adenosylkobalaminy. Należy zażywać 1000-5000 mikrogramów dziennie, w zależności od poziomu stresu, jakiego w danym momencie się doświadcza.
Witamina C
Witaminę C w postaci suplementu zawsze powinno się buforować i nie stosować w formie kwasu askorbinowego, ponieważ organizm nie jest w stanie właściwie sobie z nim poradzić. Taka postać witaminy C może powodować wystąpienie kwasicy. Organizm lepiej toleruje i wchłania formę zbuforowaną. Takiej postaci witaminy łatwiej też przedostać się to tkanek. Należy używać albo askorbinianu magnezu lub askorbinianu wapnia, ale nie askorbinianu sodu. Dostępna jest także rozpuszczalna w tłuszczu postać witaminy C, czyli palmitynian askorbylu. Zazwyczaj zażywa się 500-2000 miligramów trzy razy dziennie, w zależności od kondycji organizmu. U pacjentów chorych na raka dawka powinna być większa.
Można także używać witaminy C w formie liposomalnej najlepsza na rynku podobno jest Altrient®C Lypo-Spheric cena za 30 saszetek – od 180-220zł
Witamina D
Witamina D pomaga nie tylko przy metabolizmie kostnym. Chroni także komórki i zapobiega występowaniu chorób nowotworowych, zwłaszcza raka okrężnicy. Niekiedy pojawia się w postaci witaminy D3. Niedawno badacze doszli do wniosku, że zalecane dawki okazały się zbyt małe.
Uważa się, że wystarczy przyjmować 400 międzynarodowych jednostek witaminy dziennie. Obecnie większość dowodów wskazuje na to, że lepiej jest zażywać ich 1000. Jedyne ostrzeżenie: w niektórych przypadkach chorób nowotworowych – na przykład szpiczaka mnogiego – może wystąpić nadmiar wapnia, a witamina D może ten stan jeszcze pogorszyć, zwiększając wchłanianie tego minerału z organizmu.
Inne źródła podają o zażywaniu przynajmniej 2000 jednostek międzynarodowych. Najlepiej przeprowadzić oznaczenie poziomu witaminy D z krwi, a następnie suplementować nią w odpowiednich dawkach dochodząc do zalecanego poziomu 50-90 dla ludzi zdrowych dla chorych na nowotwory zaleca się poziom 80-90
Ogólnie zalecania naturopatów to 40 do 60 jednostek witaminy D3 na kilogram masy ciała najlepiej wraz z witaminą K2 minimum 75 mcg najlepiej 100mcg. Im więcej witaminy D3 tym więcej K2 (z natto). Proporcje dostępne w gotowych preparatach są zazwyczaj 2000 jednostek międzynarodowych witaminy D3 i 1000mcg K2
Witamina E
Witamina E składa się z ośmiu różnych postaci: czterech tokoferolów i czterech tokotrienolów. W większości suplementów znajduje się przynajmniej jedna z pierwszych czterech postaci. Z uwagi na to, że najliczniej w organizmie występuje alfa-tokoferol, większość suplementów zawiera tylko ten składnik. Często używa się następujących adnotacji: d-alfa tokoferyl i dl-alfa-tokoferyl. Nas interesuje tylko postać d-.
Alfa-tokoferyl występuje w kilku formach. Najczęściej sprzedaje się octan d-alfa tokoferylu. Niestety, słabo się wchłania, ma trudności z przedostaniem się do struktur mózgowych i wykazuje niewielkie działanie przeciwnowotworowe albo żadnego. Lepiej już stosować bursztynian d-alfa tokoferylu. Obecnie jest on szeroko dostępny. Wykazano, że ta postać witaminy E ma największe działanie antyrakowe i potrafi w wysokim stężeniu przedostać się do wszystkich tkanek, również do mózgu. Jest to także najsilniejszy antyoksydant ze wszystkich form witaminy E. Kolejnym plusem jest, że występuje w postaci proszku.
Bardzo dobrą postacią witaminy E jest również tak zwana mieszanka tokoferolów. Zawiera ona wszystkie cztery podstawowe postaci witaminy E: alfa, beta, gamma i delta. Jest to postać występująca w przyrodzie. Niewiele wiadomo o pozostałych czterech postaciach witaminy E, z wyjątkiem tego, że gamma-tokoferol wydaje się odgrywać istotniejszą rolę w zapobieganiu ataków serca i raka okrężnicy niż pozostałe formy.
W przypadku pacjentów cierpiących na chorobę nowotworową zaleca się 400 międzynarodowych jednostek bursztynianu d-alfa- tokoferylu trzy razy dziennie. Hamuje ona czynność komórkowych komponentów niezbędnych dla funkcjonowania komórek rakowych. Poza tym działa przeciwutleniająco.
Aby upewnić się, że w organizmie zostaje zachowany poziom innych składników witaminy E, zaleca się również zażywanie 200 międzynarodowych jednostek mieszanki tokoferolów. Inna jej nazwa to naturalna witamina E.
Witamina K
Witamina K odgrywa główną rolę w procesie krzepnięcia krwi, wykazuje działanie przeciwnowotworowe i zmniejsza toksyczność kilku środków chemoterapeutycznych, nie zakłócając jednocześnie ich toksyczności. Nie powinno się jej zażywać, jeśli przyjmuje się lek przeciwkrzepliwy, na przykład warfarynę, ponieważ witamina K zakłóca jego skuteczność. Zaleca się przyjmowanie 150 mikrogramów witaminy K dziennie.
Biotyna
Biotyna odgrywa główną rolę w metabolizmie kwasów tłuszczowych, a co za tym idzie, także w magazynowaniu energii. Spełnia ponadto wyjątkową funkcję w strukturach mózgowych. Jej znaczne niedobory odnotowuje się w przypadku poważnych, przedłużających się chorób, na przykład raka, zwłaszcza gdy stosuje się chemioterapię. Może do doprowadzić również spożywanie jaj na surowo (konkretnie tego zawarta w białkach jaj awityna). Interesująca jest rola, jaką biotyna odgrywa w procesie wzrostu włosów, co nie pozostaje bez znaczenia w przypadku pacjentów chorych na raka. Należy zażywać 3000 mikrogramów biotyny dziennie.
Cholina
Nie jest to wprawdzie witamina w ścisłymi tego słowa znaczeniu, ale wywiera znaczny wpływ na utrzymanie zdrowej wątroby i produkcję acetylocholiny – neuroprzekaźnika w układzie nerwowym. Najlepszą jej formą jest fosfotidylcholina, która występuje w dużym stężeniu w lecytynie i żółtkach jaj. Zaleca się następującą dawkę utrzymującą: 750 miligramów dwa razy dziennie.
Kwas foliowy
Kwas foliowy to witamina o decydującym znaczeniu w procesie naprawczym struktury DNA. Okazało się, że osoby, u których występuje on na wysokim poziomie, są znacznie mniej narażone na niektóre typy choroby nowotworowej – na przykład nowotworowy piersi, płuc i okrężnicy. Ponadto odgrywa on główną rolę w zapobieganiu ataków serca i udarów, a także chorób neurodegeneracyjnych. Zaleca się, by kwas foliowy przyjmować w dawce 800 mikrogramów dziennie.
Niacinamid
Niacinamid – znany także pod nazwą witaminy B3 – stanowi formę niacyny wykorzystywanej przez organizm. Nie powoduje swędzenia czy zaczerwień. Nie działa toksycznie na wątrobę. Niacinamid to rozpuszczalna w wodzie witamina, którą stosuje się w wielu reakcjach biochemicznych. Jej główną funkcją jest naprawa struktur DNA. Ponadto znacząco zwiększa skuteczność radioterapii. W tym celu powinno się zażywać 500 miligramów niacinamidu dwa razy dziennie przez cały okres trwania leczenia. Dawka utrzymująca wynosi 100 miligramów dziennie. Inną formą witaminy B3 jest hek-sanikotynian inozytolu, który można stosować w identycznych dawkach z wyżej podanymi.
Kwas pantotenowy
Kwas pantotenowy – czyli witamina B5 – to kolejna witamina rozpuszczalna w wodzie, której używa się do wytwarzania energii. W wielu suplementach występuje w postaci pantotenianu wapnia. Jej aktywną formę – dostępną na rynku – zwie się pantetyną. Jej dawka wynosi 50 miligramów dziennie. W przypadku trudności z jej znalezieniem należy przyjmować pantotenian wapnia w dawce równej 50 miligramów dziennie.
Ryboflawina
Ryboflawina – zwana witaminą B2 – to także witamina rozpuszczalna w wodzie. Bierze udział w wielu reakcjach biochemicznych, z których większość dotyczy wytwarzania energii i procesów naprawczych struktury DNA. To witamina, która nadaje moczowi specyficzną jasnożółtą barwę, co zresztą wskazuje, że w organizmie znajdują się właściwe ilości ryboflawiny.
Podobnie jak tiamina (patrz niżej), jest wrażliwa na stres. W przypadku dawki utrzymującej należy zażywać 10-15 miligramów dziennie. Podczas okresów stresujących można ją zwiększyć do 50 miligramów dziennie. Metaboliczną postać tej witaminy zwie się fosforanem-5-ryboflawiny. Warto wspomnieć, że organizm może ją wykorzystać wydajniej niż samą ryboflawinę.
Tiamina
Tiamina – znana jako witamina B1 – odgrywa główną rolę w wytwarzaniu energii. Niedobór tej substancji może powodować poważne uszkodzenia w strukturze mózgu. Istnieje ścisły związek pomiędzy spożyciem magnezu, tiaminy i węglowodanów. Niedobory tych składników odżywczych często występują u alkoholików, bardzo chorych, głodujących ludzi i tych, którzy stosują diety wysokocukrowe. U osób, które mają niski poziom tiaminy i magnezu w organizmie, po podaniu dużej dawki glukozy lub posiłku zawierającego duże ilości węglowodanów, może wystąpić nagła zapaść, a w rezultacie niekiedy także śpiączka i śmierć.
Taka reakcja często zdarza się w szpitalach. W typowym przypadku pacjent cierpi na poważną chorobę, na przykład na raka. Pojawiają się u niego niedobory rozpuszczalnych w wodzie witamin i magnezu. Lekarz, w celu podniesienia poziomu energii chorego, zaleca wlewy dożylne zawierające dekstrozę i wodę (woda z cukrem), ale bez witamin czy minerałów. Pacjent zaczyna majaczyć i stawać się agresywny, a także ma halucynacje. Wkrótce zapada w głęboką śpiączkę i jeśli nie robi się niczego, by temu zaradzić, chory umiera.
Można temu zapobiec, dodając tiaminę i magnez do stosowanej diety. W sytuacjach stresujących – na przykład podczas operacji, chemio- czy radioterapii – organizm szybko traci rozpuszczalne w wodzie witaminy, głównie typu B i askorbinian. Można zapobiec katastrofalnym skutkom utrzymując właściwy poziom tiaminy jeszcze przed zdarzeniami, które mogą znacznie obciążyć organizm.
Zaleca się następującą dawkę utrzymującą tiaminy: 10-15 miligramów dziennie. Podczas okresów intensywnego stresu powinno się ją zwiększyć do 50-100 miligramów dziennie. Następnie można powrócić do dawki utrzymującej.
Tokotrienol
Tokotrienol stanowi część witaminy E i składa się z czterech od-dzielnych jednostek oznaczonych jako alfa, beta, gamma i delta. Jednostki gamma i delta wykazują najsilniejsze działanie przeciw- nowotworowe. Okazuje się, że tokotrienol znacząco zwiększa skuteczność chemioterapii, zwłaszcza w przypadku nowotworu piersi. Zaleca się następującą dawkę utrzymującą: 50 miligramów dziennie. W przypadku leczenia nowotworu należy przyjmować 50 miligramów tokotrienolu dwa razy dziennie.
MINERAŁY
Oprócz wyżej opisanych witamin należy również zażywać podstawowe minerały, czyli bor, wapń, chrom, magnez, mangan, molibden, selen i cynk.
Bor
Bor to niezbędny minerał, które reguluje funkcję innych minerałów, zwłaszcza wapnia i magnezu. Badania przeprowadzone na ludziach pokazują, że odgrywa on istotną rolę w czynności mózgu i metabolizmie kostnym, a także reguluje funkcję hormonów sterydowych. Wydaje się, że odgrywa szczególnie ważną rolę w metabolizmie estrogenów, u mężczyzn zaś – w metabolizmie testosteronu. Zaleca się przyjmować 2 miligramy boru dziennie.
Wapń
Obecnie Amerykanie garściami zażywają wapń w postaci suplementów w celu uniknięcia osteoporozy. Należy jednak pamiętać, że jednym z problemów związanych ze starzeniem się jest utrata homeostazy czy kontroli wapnia. Wszystkie komórki organizmu bacznie regulują dostęp wapnia do ich wnętrza. Dzieje się tak, gdyż wapń wywołuje wiele bardzo destrukcyjnych reakcji. Wykazano, że leki blokujące kanał wapniowy hamują niektóre choroby nowotworowe. Nie ma wprawdzie jasnych dowodów, że wspomniane leki mogą sprzyjać wzrostowi raka, jednak niewielu badaczy zajęło się tą kwestią.
Dlaczego wapń hamuje nowotwór okrężnicy? Ponieważ wiąże się z tłuszczami zawartymi w tym organie, blokując jednocześnie ich działanie stymulujące rozwój raka, co powoduje usunięcie wapnia również z komórek. Zawierają go mnóstwo warzywa, szczególnie kapustne. Odpowiednią jego ilość powinna w większości przypadków dostarczyć opisana w niniejszej książce dieta przeciwnowotworowa. Ponadto w jednym z największych badań związku pomiędzy dietą a osteoporozą okazało się, że korzystniej jest stosować dietę bogatą w owoce i warzywa, niż przyjmować wapń w postaci suplementów.
Niedawno przeprowadzone badania wykazały ścisły związek pomiędzy zażyciem suplementów wapnia i piciem mleka a ryzykiem wystąpienia raka prostaty. W Profesjonalnym Badaniu Kontrolnym (ang. Health Professional Follow-Up Study), w którym wzięło udział ponad 47 781 mężczyzn, okazało się, że zwiększone spożycie wapnia podnosi ryzyko raka prostaty w zaawansowanymi stadium o 297 procent. Częstość występowania choroby metastatycznej u pacjentów chorych na raka prostaty, u których stwierdzono najwyższe spożycie wapnia była o 457 procent wyższa.
Chrom
Chrom to metal śladowy, który jest istotny we właściwymi przebiegu metabolizmu węglowodanów. Jego niedobór może prowadzić do pojawienia się cukrzycy typu II. W wielu przypadkach stan chorych na ten typ cukrzycy poprawiał się, gdy podawano im chrom w postaci suplementów. Naturalna postać chromu to czynnik tolerancji glukozy (GIF) lub polinikotynian chromu. Inną akceptowalną formą jest pikolinian chromu. Zaleca się, aby zażywać 100-200 mikrogramów chromu dziennie.
Magnez
Magnez to jeden z najważniejszych pierwiastków zawartych w suplementach żywieniowych. Odgrywa decydującą rolę w ponad 300 reakcjach biochemicznych, z których wiele stanowi część procesu wytwarzania energii. Ponadto magnez jest niezwykle ważny dla ochrony mózgu i zapobiegania udarom i atakom serca. Najtańszą jego formę stanowi tlenek magnezu. Niestety, słabo się go wchłania, a w przypadku niektórych osób w bardzo niewielkich ilościach. Najlepszym sposobem na zmierzenie poziomu absorpcji magnezu jest odpowiedź przewodu żołądkowo-jelitowego. Jeśli pojawiają się skurcze żołądka czy biegunka, to znaczy, że organizm wchłania niewielkie ilości magnezu. Maksymalna procentowa wielkość wchłoniętego pierwiastka wynosi natomiast około 40 procent.
Inne formy tego minerału to glukonian magnezu, cytrynian magnezu, glicynlan magnezu i mleczan magnezu. Najlepiej wchłania się ten ostatni. Ponieważ jednak jest on raczej dużą molekułą, trzeba przyjmować mnóstwo kapsułek, żeby dostarczyć organizmowi wystarczającej ilości magnezu. Glicynian posiłkuje się glicyną. Problem polega na tym, że glicyna wzmacnia toksyczne działanie glutaminianu. Jednak ilość glicyny w suplemencie jest tak niska, że prawdopodobnie nie stanowi to problemu.
Preferuję tak zwany cytryniano-jabłczan magnezu, w którym zawiera się magnez z cytrynianem i jabłczanem – dwiema molekułami organicznymi, których używa się do wytwarzania energii w organizmie. Jabłczan chroni również przed toksycznością glutaminianu. Zapobiega absorpcji glinu. Zaleca się, aby zażywać 900 miligramów magnezu dziennie.
Należy zachować środki ostrożności jedynie w przypadku uszkodzenia nerek i serca. Jeśli pacjent ma chore nerki, powinien zażywać magnez wyłącznie pod kontrolą lekarza, gdyż poziom magnezu we krwi może wówczas znacznie wzrosnąć. Jeśli jednak nerki funkcjonują prawidłowo, nie ma się czego obawiać.
Magnez pod kontrolą lekarza powinny również przyjmować osoby z wadami dróg przewodzenia serca, na przykład blokiem odnogi pęczka przedsionkowo-komorowego. Mimo że zażywanie takiego suplementu raczej nie powinno stwarzać żadnych problemów, gdyż rzadko zdarza się, by poziom magnezu we krwi i tkankach przekroczył normę, lepiej jednak – dla bezpieczeństwa – skonsultować się z lekarzem. Większość problemów pojawia się dopiero, gdy magnez podaje się dożylnie w bardzo dużych dawkach.
Mangan
Mangan to minerał odgrywający rolę w metabolizmie mukopoli- sacharydów. Ponadto pomaga tworzyć kompleks enzymów zwany manganową dysmutazą ponadtlenkową (SOD). Bardzo duże dawki minerału wiążą się z zespołem parkinsonowskim. Dawka utrzymująca manganu wynosi 2 miligramy dziennie.
Molibden
Molibden to niezbędny minerał, który odgrywa decydującą rolę we właściwym funkcjonowaniu różnych enzymów. W szczególności reguluje efektywność oksydazy sulfitowej, która z kolei reguluje działanie bardzo ważnego aminokwasu, a mianowicie cysteiny. W przypadku gdy działa niedostatecznie dobrze, wystąpić może uszkodzenie mózgu, a nawet śpiączka. Molibden usprawnia także pracę hormonów sterydowych.
Ze względu na to, że molibden jest niezbędny tylko w bardzo niewielkich ilościach, często określa się go mianem pierwiastka śladowego. W przypadku dorosłych należy zażywać 75-100 mikrogramów tego minerału dziennie.
Selen
Selen odgrywa bardzo istotną rolę w czynności układu immunologicznego. Zażywanie go w postaci suplementu znacznie usprawnia komórkową odpowiedź immunologiczną, zwłaszcza naturalnych komórek cytotoksycznych i limfocytów pomocniczych T. Ponadto w licznych badaniach podkreśla się działanie przeciwnowotworowe tego pierwiastka, zwłaszcza w przypadku nowotworu prostaty. Zaleca się, żeby selen przyjmować w dawce wynoszącej 200 mikrogramów dziennie. Nie wolno jej przekraczać. Mimo że minerał jest bezpieczny, przyjęty w zbyt dużej dawce może w pewien sposób działać toksycznie. Najlepszym jego źródłem jest czosnek wzbogacony o selen. Minerał ten występuje także w postaci cytrynianu selenu, chelatów aminokwasowych i selenometioniny. Chorzy na raka nie powinni jednak przyjmować tej ostatniej substancji ze względu na zwartość metioniny, mimo że jej ilość jest niewielka.
Cynk
Cynk również odgrywa istotną rolę w licznych reakcjach zachodzących w organizmie. Ma decydujące znaczenie w ochronie mózgu, zwłaszcza przed toksycznością rtęci, ołowiu i arsenu. Ponadto jest niezbędny dla właściwego funkcjonowania odporności. Nigdy nie powinno się go zażywać jednocześnie z miedzią, ponieważ te dwa minerały rywalizują o identyczny mechanizm absorpcji w jelicie. Przyjmowanie cynku w dużych dawkach codziennie prowadzi do niedoboru miedzi, i odwrotnie. Należy więc przyjmować 50 miligramów cynku dwa razy w tygodniu.
ENZYMY
Niestety, niewiele badań przeprowadzono nad zastosowaniem enzymów trawiennych w celu usprawnienia terapii przeciwnowotworowej. Mimo wszystko możemy się w tej kwestii odnieść do kilku studiów i mnóstwa teoretycznych dowodów.
Idea zastosowania enzymów proteolitycznych bazuje na obserwacji, że komórki rakowe unikają zniszczenia immunologicznego, blokując swoje miejsca receptorów antygenowych za pomocą specjalnych białek pokrywających. To właśnie dzięki owym miejscom układ immunologiczny może zidentyfikować komórki nowotworowe. Wspomnieć należy, iż te komórki wydzielają białka wiążące się z przeciwciałami i tworzą w ten sposób kompleksy immunosupresyjne. Owe enzymy ograniczają działanie takich białek, dzięki czemu układ immunologiczny może zidentyfikować i zabić komórki rakowe.
Enzymy trawienne wykazują skuteczność wtedy, gdy przyjmuje się je na pusty żołądek. Jeśli zażyje się je wraz z posiłkiem, zostaną wykorzystane do procesu trawienia białek zawartych w produktach. Tych enzymów nie mogą przyjmować pacjenci z aktywną chorobą wrzodową lub jeszcze niedawno ją przechodzili. W przeciwnym razie enzymy mogą nieprawidłowo wżerać się we wrzody.
Przyjmowanie enzymów trawiennych ma i tę korzyść, że przyczyniają się one do zmniejszania stanów zapalnych we wszystkich tkankach organizmu.
Flawonoidy
Wiadomo już, że flawonoidy to jedne z najsilniej działających składników występujących w roślinach jadalnych. Zawierają bowiem mnóstwo różnych antyoksydantów i działają przeciwnowotworowo. Zidentyfikowano około 5000 flawonoidów, a kilkadziesiąt z nich poddano szeroko zakrojonym badaniom.
Wśród fitoskładników wykazujących działanie przeciwnowotworowe i antyoksydacyjne można wyróżnić katechiny, epikatechiny, an- tocyjaniny, kwercetynę, hesperydynę, fizetynę, apigeninę, luteolinę, naringeninę, kwas ferulowy, rutynę, kemferol, myricetynę, kwas ko- feinowy, kwas chlorogenowy, kumarynę, galusan epigalokatechiny, hydroksytyrozol, oleuropeinę, galanginę, kurkuminę, morynę, tan- geretynę, nobiletynę, diosminę i kwas elagowy. Wszystkie te silnie działające roślinne związki chemiczne występują w szeroko dostępnych owocach i warzywach. Niektóre są także dostępne w postaci suplementów.
Oczyszczone flawonoidy – dostępne w formie suplementów – obejmują kwercetynę, hesperydynę, kwas ferulowy, kurkuminę, galusan epigalokatechiny, katechinę i epikatechinę (jako wyciąg z zielonej herbaty)- Najbardziej wszechstronne działanie przeciwnowotworowe wykazują kwercetyna i kurkumina – oba te związki poddano szeroko zakrojonym badaniom.
Ponadto kwercetyna jest silnie działającą antyhistaminą i można jej używać do leczenia reakcji alergicznych oraz zapalenia zatok. Zażywana w większych dawkach zmniejsza podniesiony poziom cukru we krwi. Stanowi także przeciwzapalny flawonoid, który w głównej mierze hamuje działanie enzymu LOX. Zaleca się, aby zażywać 1000 miligramów trzy razy dziennie do posiłków.
Jednym z silniej działających flawonoidów przeciwnowotworowych jest kurkumina, gdyż działa na wielu poziomach procesu rakowego i hamuje wzrost komórek rakowych oraz indukuje apoptozę. Ponadto stymuluje pracę układu immunologicznego, obniża poziom cukru we krwi, nieznacznie rozrzedza krew i działa jako silna substancja przeciwzapalna. To silny inhibitor enzymu COX-2, co nie pozostaje bez znaczenia przy zapobieganiu rozwoju nowotworów prostaty, płuc, mózgu, okrężnicy i piersi. Zaleca się, aby spożywać 500 miligramów trzy razy dziennie z posiłkami. Kurkumina wchłania się najlepiej, jeśli rozpuści się ją w oliwie z oliwek z dodatkiem pieprzu lub papryki.
Wykazano, że gdy w eksperymentach na zwierzętach użyto silnie działających karcynogenów, hesperydyna zahamowała rozwój nowotworu pęcherza.
Inne fitoskładniki i flawonoidy można uzyskać jako specjalne wyciągi roślinne, ze zblenderowanych warzyw i spożywania mnóstwa owoców i warzyw. Na przykład luteolinę można pozyskać z wyciągu z karczocha, zaś kemferol, myricetynę i fizetynę – z ekstraktu żeń- szenia.
Stymulanty immunologiczne
. Nie powinno się łączyć różnych stymulatorów immunologicznych zawierających beta-glukany. Nadmiar tych drugich może wywrzeć wpływ przeciwny do zamierzonego, a mianowicie: immunosupresję.
Arabinogalaktan i IP-6 można jednak łączyć ze sobą nawzajem oraz ze wszystkimi stymulantami immunologicznymi zawierającymi beta-glukany, ponieważ mają one zupełnie różne tryby działania. Arabinogalaktan jest szczególnie istotny w zapobieganiu przerzutom do wątroby lub leczeniu guzów już obecnych w wątrobie. Tak samo sytuacja wygląda w przypadku frakcji D i MD grzybów maitake.
Należy również zwrócić uwagę na inne działanie stymulantów immunologicznych. Na przykład arabinogalaktan stanowi pożywkę dla dobrych bakterii bytujących w okrężnicy, a ponadto stymuluje odporność.
Dzięki właściwemu zmieszaniu stymulantów immunologicznych można lepiej reagować na konwencjonalne formy leczenia i, co za tym idzie, lepiej poradzić sobie z chorobą.
Źródła:
fragment książki „Naturalne strategie w walce z rakiem” Dr Russell L. Blaylock
mój komentarz
Leave A Reply