DZIECI Z PROBLEMAMI
Coraz więcej dzieci cierpi na dysleksję, zespół zaburzeń koncentracji czy nadmierną aktywność, rośnie też liczba młodych przestępców. U niektórych są to problemy niewielkiego stopnia, ale w większości szkół znajduje się kilkoro dzieci z poważnymi zaburzeniami, co zakłóca naukę innym.
Zazwyczaj stwierdza się u nich:
• zaburzenie poziomu cukru we krwi,
• niedobór witamin i składników mineralnych, często cynku, witaminy B6 i niacyny,
• niedobór niezbędnych kwasów tłuszczowych,
• alergie.
Jeśli zaburzenia zostaną poprawnie zidentyfikowane, a niedobory wyrównane, większość dzieci poddaje się wpływom wychowawczym.
Jeżeli jednak tak się nie stanie, to z nadmiernie aktywnego sześciolatka może wyrosnąć szesnastoletni młodociany przestępca. Dziewczynka, która wymagała opieki i nadzoru od dziesiątego roku życia, a miała już za sobą napad, włamanie, poważną depresję i odurzanie się oparami rozpuszczalników, po trzech tygodniach stosowania diety niskocukrowej wzbogaconej witaminami i minerałami zdołała uwolnić się od narkotyków, nie miała już depresji, za to wzrósł poziom jej energii i powiedziała, że nigdy nie czuła się tak zrelaksowana.
Niestety niewiele dzieci nadmiernie aktywnych leczonych jest za pomocą diety. Najczęściej po prostu podawane są im leki. Profesor Bernard Rimland z Kalifornii stwierdził, że stan jednego na dwoje, którym podawano leki, pogorszył się, podczas gdy wśród dziewiętnaściorga dzieci leczonych dietą tylko u jednego stan się nie poprawił.
PREPARATY DLA DZIECI
Kiedy dziecko przestaje być karmione piersią, nadchodzi czas, by zacząć podawać mu preparaty witaminowo-mineralne – najlepsze są specjalne tabletki do żucia. Zawsze sprawdź, czy tabletki nie zawierają cukru; powinny być słodzone sokami owocowymi lub niewielką ilością fruktozy, by ukryć naturalny smak witamin. Obecnie są preparaty słodzone ksylitolem czy stewią to najlepszy wybór.
Dzieci potrzebują tych samych składników odżywczych co dorośli, zwłaszcza witaminy A potrzebnej do rozwoju błon śluzowych i zapewniającej ochronę przed infekcjami, witaminy D, która wspomaga wchłanianie wapnia, witamin B i C niezbędnych do rozwoju mózgu, cynku stymulującego wzrost oraz chromu, selenu, magnezu i manganu. Upewnij się, że wybrany preparat zawiera wymienione składniki w odpowiednich dawkach.
Zwróć zwłaszcza uwagę na zawartość cynku. Cynk można też podawać w kroplach lub uzupełniać jego poziom w diecie (podobnie jak wapnia, magnezu i niezbędnych kwasów tłuszczowych), podając dziecku zmielone nasiona.
Prawdopodobnie organizmowi dziecka wystarcza 20 procent optymalnej dawki dla dorosłych.
Bardzo rzadko spotyka się preparaty, które zawierają odpowiednie ilości wapnia i magnezu, ale w pierwiastki te (oraz w niezbędne kwasy tłuszczowe) bogate są różne ziarna, które małym dzieciom najlepiej podawać zmielone. Małe dzieci mogą mieć trudności z żuciem, a poza tym może to być niebezpieczne, dlatego lepiej pokruszyć witaminy i posypać nimi jedzenie. Dobrymi preparatami są tabletki do żucia, w których dawki zmieniają się co dwa lata, przeznaczone dla różnych grup wiekowych. Jeśli dzieci lubią ich smak (niektóre są naprawdę smaczne), powinny zaspokoić potrzeby organizmu do dwunastego roku życia, kiedy można już podać tabletki do połykania, przeznaczone dla dorosłych.
Przejście z wieku dziecięcego do dorosłości nie jest łatwe ani biologicznie, ani psychicznie. W czasie dojrzewania ciało ulega gwałtownym zmianom związanym z rozwojem płciowym i dlatego wymaga dostarczenia dodatkowych składników odżywczych, by uniknąć „działań ubocznych” procesu dojrzewania, takich jak trądzik, otyłość, zaburzenia emocjonalne, problemy z jedzeniem czy adaptacją do środowiska (behawioralne). Wystąpienie takich objawów oznacza, że nastolatek nie umie przystosować się do zachodzących w nim zmian. Zarówno chłopcy, jak i dziewczynki potrzebują w tym okresie, to znaczy w wieku od czternastu do szesnastu lat, stosunkowo więcej witaminy A, D i B6, biotyny, cynku, wapnia i niezbędnych kwasów tłuszczowych. Kiedy dziecko skończy czternaście lat, jego potrzeby żywieniowe są zasadniczo takie same jak dorosłego człowieka, ale należy większą wagę przykładać do prawidłowego podawania wymienionych składników oraz dbać o dostarczanie białek, potrzebnych do wzrostu.
Najczęściej występują niedobory cynku i magnezu. Cynk jest potrzebny do rozwoju płciowego dla obu płci, ale chłopcy potrzebują go więcej. Względne zahamowanie wzrostu chłopców w okresie dojrzewania wynika prawdopodobnie z niedostatecznego spożycia cynku, ponieważ jego zapasy są głównie wykorzystywane do rozwoju płciowego, z pewnym upośledzeniem procesów wzrostu. Problemy ze wzrostem, „bóle dojrzewania” i trądzik prawdopodobnie oznaczają brak cynku.
W wieku pokwitania nastolatki same zaczynają decydować, co i ile chcą jeść, dlatego ważne jest nauczenie ich właściwego sposobu odżywiania. Jeśli ani w szkole, ani od rodziców nie otrzymają odpowiedniej wiedzy w tym zakresie, będą wybierały to pożywienie, które im smakuje, a nie to, które jest dla nich korzystne.
Należy zwrócić uwagę na związek między odżywianiem a dobrą cerą, sprawnością fizyczną i umysłową.
Przede wszystkim trzeba zachęcać dziecko do:
• spożywania nasion, na przykład łyżki zmielonych nasion
• spożywania owoców zamiast słodyczy i tłustych, słodkich przekąsek,
• włączenia warzyw do wszystkich posiłków – w większości stołówek szkolnych przyrządzają warzywa w sposób, który nie zachęca dzieci do ich zjadania, dlatego nastolatki często nie lubią warzyw,
• spożywania prawdziwych posiłków, a nie ciągłe przegryzanie w biegu.
„Smak zdrowia” Holford – fragment
Leave A Reply