Przerost drożdżaków Candida w przewodzie pokarmowym może łatwo objąć cały organizm, wskutek czego drobnoustroje przedostają się do krwi i są transportowane do różnych części ciała. Z tego względu niezwykle ważne jest, aby po oczyszczeniu jelit zastosować ogólnoustrojową terapię antybakteryjną w celu oczyszczenia krwiobiegu, limfy i narządów wewnętrznych z drożdżaków Candida i innych mikroorganizmów.
Istnieje całkiem szeroka gama środków leczniczych zwalczających nie tylko grzyby, ale także bakterie, wirusy i pasożyty. Są wśród nich jod, mms i takie zioła, jak liście oliwne, pau d’arco i piołun.
Dodatkowe środki pomocnicze to srebro koloidalne, terapia tlenowa, olej kokosowy lub kwas kaprylowy, piołun, nafta oczyszczona, olejek terpentynowy oraz elektroniczny oczyszczacz krwi.
Wśród innych dobrych środków przeciw- bakteryjnych są jeszcze kit pszczeli, olejki z miodli indyjskiej, cynamonu, eukaliptusa, lawendy, gorczycy, oregano, drzewa herbacianego i tymianku.
Zaleca się spożywać lub trzymać w ustach od i do 2 kropli olejków eterycznych cztery razy dziennie.
Wskazane jest stosowanie na przemian różnych środków – codziennie lub co tydzień, albo jeszcze rzadziej.
Przy takiej , rotacji istnieje mniejsze prawdopodobieństwo, że bakterie uodpornią się na leczenie. Ponadto, jeśli jakiś szczep bakterii jest odporny na jeden ze środków, można go zwalczyć za pomocą innego. Poza tym zamiast dużych dawek jednego środka można spróbować umiarkowanych ilości różnych środków przyjmowanych o różnych porach tego samego dnia oraz spożywać świeży, surowy czosnek. Jednak na początku lepiej jest brać przez krótki czas coraz większą dawkę silnego środka, aby usunąć bądź wyeliminować drobnoustroje chronione przez błonę biologiczną lub znajdujące się w słabo dostępnych miejscach.
W zależności od nasilenia objawów możesz kontynuować ogólnoustrojową terapię przez jeden lub dwa miesiące albo do momentu, aż poczujesz, że twoje problemy z drożdżakami Candida i mikrobami zniknęły lub są pod kontrolą. Wówczas możesz zmniejszyć dawkowanie i utrzymywać je przez dłuższy okres. Jeśli po jakimś czasie symptomy pojawią się ponownie, czy to z powodu stresu, hospitalizacji, czy niewłaściwej diety, powtórz terapię ogólnoustrojową.
W tym czasie warto kontynuować przyjmowanie probiotyków codziennie 30 do 60 minut po zażyciu jednego ze środków przeciwbakteryjnych. Należy łagodzić stopniowo terapię antybakteryjną, a probiotyki i prebiotyki brać przez kilka tygodni po zakończeniu terapii ogólnoustrojowej, a także od czasu do czasu w trakcie dłuższej terapii podtrzymującej.
Zalecane w tym rozdziale dawki są przewidziane dla średniej masy ciała. Osoby z nadwagą mogą brać większe, a osoby z niedowagą lub dzieci – mniejsze. Mogą one również nie być korzystne w okresie ciąży – w takiej sytuacji należy skonsultować się z lekarzem. Dla utrwalenia efektów terapii można przejść na zmniejszone o połowę dawki i robić sobie okresowe przerwy w celu sprawdzenia, czy drożdżaki Candida pozostają pod kontrolą.
Podczas terapii antybakteryjnej normalnym zjawiskiem są sporadyczne ataki biegunki. Może to być reakcja na obumieranie drożdżaków Candida i innych mikroorganizmów, ale może to być również spowodowane toksynami uwalnianymi przez wątrobę. Często towarzyszą temu bóle głowy i dolegliwości jelitowe. W takim wypadku należy podjąć próbę oczyszczenia przewodu pokarmowego przy pomocy psyllium, czosnku i dużych ilości wody, jak również lewatywy i ewentualnie płukania jelita grubego. Im szybciej pozbędziesz się toksycznej, podrażniającej organizm zawartości jelit, tym lepiej.
Terapia jodowa
Jod jest wspaniałym środkiem grzybobójczym, dlatego zaleca się rozpoczęcie terapii ogólnoustrojowej od płynu Lugola. Niestety, w wyniku nacisku ze strony władz obecnie trudno jest zdobyć to cenne remedium, wobec czego należy poprze-stać na którymś z innych polecanych środków.
Właściwy płyn Lugola zawiera 10 procent jodku potasu i 5 procent jodu. W każdej kropli znajduje się 6,5 mg jodu/ jodku. Jeśli masz słabszy roztwór jodu, bierz więcej kropli niż w przypadku standardowego roztworu. Dostępne w Usa tabletki Lodoral zawierają 13 mg jodu/jodku w 1 tabletce. Jest to środek wytwarzany na bazie jodu/jodku amonu, zawiera w w 1 kropli 1,8 mg jodu/jodku.
Zanim zaczniesz zażywać jod, weź i kroplę w celu sprawdzenia, czy nie występuje u ciebie reakcja alergiczna Następnie zwiększaj stopniowo dawkę aż do 10 kropli płynu Lugola trzy razy dziennie podczas posiłków. Kontynuuj ją przez trzy tygodnie i zmniejsz lub przerwij kurację, jeśli wystąpią niepożądane reakcje. Po upływie tego czasu bierz kilka kropli dziennie. Jeśli przyjmujesz leki na tarczycę albo masz wole lub nadczynność tarczycy, zacznij od pół kropli lub jeszcze mniej i bardzo powoli zwiększaj dawkę do 2 kropili dziennie.
Liście oliwne
Liście oliwne w postaci herbaty, proszku lub wyciągu skutecznie eliminują wszelkie rodzaje bakterii. Ich aktywnym składnikiem jest oleuropeina. W ramach programu antybakteryjnego zaleca się zażywać do 1 grama oleuropeiny dziennie. Jeden gram suszonych liści oliwnych zawiera około 30 mg oleuropeiny.
Używaj ekstraktu w postaci proszku, wsypuj pół łyżeczki do wody lub innego płynu niezawierającego białka dwa albo trzy razy dziennie i bierz przed posiłkiem. Wyciąg dostępny w sprzedaży detalicznej ma formę kapsułek o wadze 500 mg, więc możesz brać do 10 kapsułek dziennie.
Wszelkie płynne specyfiki zwykle zawierają tylko 4 mg oleuropeiny w 1 ml, co jest za małą ilością. Wyciąg z liści oliwnych w postaci proszku ma natomiast zwykle od 200 do 220 mg oleuropeiny w 1 gramie.
Kwas oleinowy, jeden z produktów hydrolizy oleuropeiny, niszczy lub hamuje wzrost wielu rodzajów glist, tęgoryjców, tasiemców i pasożytniczych płazińców, jak również bakterii, wirusów i grzybów. Wyciąg z liści oliwnych jest także szeroko stosowany przez pacjentów z hiv i aids.
Pau d’arco
Pau d’arco jest środkiem grzybobójczym otrzymywanym z wewnętrznej części kory południowoamerykańskiego drzewa. Jako herbata ma tę zaletę, że ma dość przyjemny smak. Zwalcza różne bakterie i wirusy. Przyjmuj wyciąg albo parz herbatę, biorąc i łyżkę stołową kory lub i czubatą łyżeczkę proszku na dużą filiżankę wody. Gotuj na wolnym ogniu albo mocz przez 5-15 minut. Pij 3 filiżanki dziennie.
Sproszkowane pau d’arco w kapsułkach albo rozpuszczone w zimnej wodzie nie jest skuteczne. Można jednak przyjmować wyciąg w kapsułkach. Bierz zatem 3 kapsułki trzy razy dziennie albo pół łyżeczki wyciągu w proszku dwa razy dziennie. Pau d’arco nie jest produktem znormalizowanym, wobec czego jego jakość może się mocno różnić, i dlatego uważam je za słaby środek.
Piołun
Piołun działa przeciwko większości drobnoustrojów, w tym bakterii, wirusów, pasożytów, a zwłaszcza grzybów. W leczeniu Candidy używa się zwykle odmiany o nazwie bylica piołun (Artemisia absinthium), ale można stosować także bylicę roczną (Artemisia annua). Aby pozbyć się gorzkiego smaku Artemisia absinthium, wsyp pełną łyżeczkę wspomnianego zioła w postaci proszku do zimnej wody lub soku i wypij je.
Zażywaj 1 łyżeczkę trzy razy dziennie. Pamiętaj jednak, że gorycz piołunu Stymuluje układ trawienny – żołądek, trzustkę, wątrobę i pęcherzyk żółciowy. Co więcej, dawniej używano go jako naturalnego środka przeciwko żółtaczce.
Ogólnie rzecz biorąc, najprostszym sposobem jest wypić herbatę piołunową jak najszybciej i popić zaraz czymś przyjemnym przed nabraniem oddechu.
Dzieciom oraz osobom o nadwrażliwych kubkach smakowych można podawać sproszkowany piołun w kapsułkach (3 do 5 kapsułek trzy razy dziennie) albo samą bylicę roczną.
MMS – chloryn sodu
Zakwaszony MMS (chloryn sodu; NaClCT) jest jednym z najsilniejszych środków bakteriobójczych o szerokim zastosowaniu, głównie w przemyśle spożywczym oraz przy oczyszczaniu wody. Jego roztwór jest bardzo zasadowy i stabilny, lecz gdy zostanie poddany działaniu kwasu, tworzy niestabilny kwas chlorawy oraz dwutlenek chloru w postaci gazowej (C102) o silnych własnościach utleniających.
W ramach terapii ogólnoustrojowej możesz zacząć brać od 1 do 2 kropli MMS i sukcesywnie zwiększać jego liczbę do maksymalnie 15 kropli dziennie, chyba że pojawią się nudności- Wówczas zmniejsz dawkę o 2 krople i utrzymaj ją na takim poziomie przez kilka dni, aż będziesz mógł zwiększyć ją ponownie o 1 kroplę dziennie. Co do zasady lepiej jest przyjmować MMS po posiłku. Można wchłaniać ten gaz (C102) przez usta lub odbyt i zwykle nie powoduje to nudności.
Alternatywny sposób na wzmocnienie programu antybakteryjnego lub przezwyciężenie ostrej infekcji polega na przyjmowaniu od 3 do 4 kropli zakwaszonego i rozcieńczonego MMS co godzinę lub co dwie godziny przez kilka dni. Jeśli wystąpią nudności, należy tymczasowo zmniejszyć dawkę.
Zawsze mieszaj MMS Z pięciokrotnie większą liczbą kropli soku z cytryny lub białego octu, a najlepiej ze skuteczniejszym 10-procentowym wodnym roztworem kwasu cytrynowego. Możesz zrobić go sam, rozpuszczając 1/10 kwasu cytrynowego w kryształkach w 9/10 wody (uwaga: kwas cytrynowy ze sklepu może u niektórych osób wywołać alergię).
Trzy minuty po dodaniu kwasu dodaj pół szklanki wody, herbaty ziołowej lub soku bez dodatku witaminy C, na przykład soku jabłkowego lub winogronowego, ale nie pomarańczowego. Nie bierz żadnych przeciwutleniaczy tuż przed lub po MMS – generalnie odczekaj z nimi co najmniej 3 godziny.
W celu szybkiego pozbycia się nudności możesz wziąć 1 gram lub więcej witaminy C, ale pamiętaj, że neutralizuje ona działanie środków przeciwbakteryjnych. Aby uniknąć lub zminimalizować szkodliwe skutki utleniania, radzę brać MMS tylko rano i wieczorem albo tylko raz dziennie oraz przyjmować podczas obiadu lub kilka godzin po nim kombinację przeciwutleniaczy, w tym witaminę C.
Jeśli chcesz zapobiec nieprzyjemnym skutkom ubocznym, zmień odczyn swojego organizmu na zasadowy przed rozpoczęciem przyjmowania MMS.
Największym zagrożeniem wynikającym z wzięcia dużej dawki MMS jest niskie ciśnienie krwi oraz wstrząs hipoglikemiczny wywołany utratą płynów wskutek wymiotowania, biegunki. Jeśli zdarzy ci się coś takiego, weź natychmiast dużą dawkę witaminy C, połóż się i pij dużo lekko osolonej i posłodzonej wody.
Podstawowym sposobem na nawodnienie organizmu jest napój złożony z 6 płaskich łyżeczek cukru i 1/2 płaskiej łyżeczki soli rozpuszczonych w 1 litrze wody albo osolona woda, w której był gotowany ryż. Poza tym osoby ze skłonnością do anemii hemolitycznej muszą unikać MMS i innych substancji utleniających.
Roztwór Dwutlenku Chloru (Chlorine Dioxide Solution; CDs) jest już dostępny w Internecie jako stężony roztwór gazu w wodzie. Jest łatwiejszy w stosowaniu od zakwaszonego mms i wydaje się nie powodować nudności.
CDH – Nowy protokół (procedura stosowania) MMS: CDH (Chlorine Dioxide Holding Solution – Utrwalony Roztwór bwutlenku Chloru) jest substancją pośrednią między klasycznym MMS i CDS. Jego zalety to powodowanie mniejszych nudności niż MMS, to także mniej dolegliwości żołądkowych, brak potrzeby aktywacji, długotrwała skuteczność i ogólnie efektywniejsze działanie.
Aby sporządzić cdh, wymieszaj 22/24 wody, 1/24 mms i 1/24 substancji aktywującej.
W celu otrzymania 240 ml roztworu dodawaj składniki do szklanej butelki o objętości 250-300 ml z dobrym plastykowym zamknięciem w następującej kolejności:
220 ml oczyszczonej wody,
10 ml mms,
10 ml 3-procentowego lub 4-procentowego chlorowodoru lub 50-procentowego kwasu cytrynowego (kwas chlorowodorowy daje lepszy smak od kwasu cytrynowego).
Następnie zamknij ją szczelnie, aby nie ulatniał się dwutlenek chloru. Potrząśnij butelką w celu uzyskania mieszaniny i powtarzaj tę czynność co jakiś czas. Przechowuj w ciągu dnia w ciemnym miejscu w temperaturze pokojowej. Na koniec wstaw cdh do lodówki – po schłodzeniu można go zażywać bez przeszkód przez wiele tygodni bez konieczności jakiejkolwiek aktywacji.
Każdy mililitr cdh zawiera 1 kroplę aktywnego mms, dlatego przyjmuj dawki w taki sam sposób, jak dawniej, zamieniając jedynie krople na mililitry cdh, na przykład zamiast dodawać 3 krople aktywnego mms do pół szklanki wody, dodawaj 3 ml cdh.
Doodbytnicze przyjmowanie mms skutecznie przeciwdziała przerostowi drożdżaków Candida w jelicie oraz rakowi odbytnicy lub prostaty, drażliwości jelit, infekcjom, torbielom i nowotworom kobiecych narządów.
Najpierw należy się wypróżnić, następnie zrobić lewatywę z ciepłej wody, a potem kolejną z 2 kropli aktywnego mms rozpuszczonych w 250 ml wody. Przytrzymaj płyn przez kilka minut, potem wydal go i oczyść odbyt zwykłą lewatywą, a na koniec wprowadź od 4 do 6 kropli aktywnego mms rozcień-czonych w 250 ml wody i przytrzymaj ten roztwór przez co najmniej 30 minut.
Tak jak przy przyjmowaniu doustnym, możesz dodać trochę wodorowęglanu, aby zmniejszyć kwaśność. Wysmaruj odbyt wazeliną dla ochrony. W trakcie lewatywy nie odczuwa się bezpośredniego dyskomfortu, ale później przez kilka godzin może brakować energii i może dojść do kilku oczyszczających wypróżnień. MMS można przyjmować w ten sposób raz w tygodniu, stopniowo zwiększając dawki.
W przypadku grzybicy pochwy można też spróbować jednej odpowiednio rozcieńczonej kropli aktywnego MMS, a później dawki piobiotyków. Warto również płukać tym roztworem usta.
Niezakwaszony MMS jest łagodniejszą postacią leczącą choroby układu odpornościowego i przewlekłe infekcje. Co więcej, neutralizuje toksyczne działanie aldehydu octowego wytwarzanego przez Candidę i inne grzyby powodującego zaburzenia świadomości, utlenia bowiem aldehyd octowy do nieszkodliwego kwasu octowego lub octu. MMS pomaga także W zwalczaniu infekcji nerek i pęcherza.
Niezakwaszony MMS jest znacznie mniej szkodliwy dla przeciwutleniaczy i nie powoduje tak częstych nudności. Bierz od 5 do 10 kropli (albo 0,5 ml) raz dziennie przed snem. Rób tak w ustalonych odstępach czasu, na przykład przez 7 dni co drugi tydzień, i realizuj ten program przez 6-10 tygodni (od 3 do 5 cykli), po czym zrób dłuższą, nawet kilkumiesięczną przerwę. Alternatywnie możesz zażywać MMS przez 5 dni w tygodniu przez okres 3-5 tygodni. Podczas przerwy przyjmuj większe ilości innych środków przeciwbakteryjnych.
Boraks
Boraks i kwas borowy są źródłem boru, który doskonale zwalcza grzyby i posiada szerokie właściwości przeciwbakteryjne. Boraks jest jednym z lepszych środków, ponieważ można go dodawać do posiłków, nie psując smaku. Ponadto leczy artretyzm, a w dawkach do 2 gramów dziennie także różne choroby autoimmunologiczne.
Rozpuść łyżeczkę (5-6 g) boraksu w 1 litrze dobrej jakości wody (bez chloru i fluoru). W ten sposób uzyskasz swój stężony roztwór. Butelkę z tym roztworem należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla małych dzieci. Jedna łyżeczka (5 ml) tego koncentratu jest standardową dawką zawierającą od 25 do 30 mg boraksu, która dostarcza około 3 mg boru. Zacznij od zażywania pojedynczej dawki razem z posiłkiem.
Ogólnie w charakterze podtrzymującym powinno się przyjmować 2 lub 3 dawki dziennie. Stopniowo zwiększaj ich liczbę do ustalonej maksymalnej wysokości. Minimalna skuteczna dawka boraksu pełniąca rolę środka grzybobójczego to około 100 mg.
Osoby o wadze między niską a normalną powinny zażywać 500 mg lub 100 ml stężonego roztworu, który należy pić w równych odstępach czasu w ciągu dnia. Osoby o większej wadze mogą zażywać 1 gram lub 200 ml stężonego roztworu. Jednak przy poważnych schorzeniach (np. rak, toczeń) można spróbować 2 gramów. Bierz największą dawkę przez nie więcej niż 1 miesiąc, a następnie stosuj boraks na przemian z innym środkiem bakteriobójczym albo przy długotrwałym zażywaniu przerywaj je na jeden tydzień co miesiąc.
Boraks ma odczyn raczej zasadowy i w wyższych stężeniach ma mydlany smak, który można zneutralizować sokiem z cytryny, octem lub kwasem askorbinowym.
Leczenie przerostu Candida w 7 częściach
Część 1 – Co to jest i jak wpływa na organizm. Test śliny.
Część 2 – Zasady leczenia Candida
Część 3 – Dieta przeciw drożdżakom (co jeść, czego unikać , suplementy)
Część 4 – Ogólno ustrojowa terapia ( jod, boraks, mms, piołun, La pacho, liść oliwny)
Część 5 – Oczyszczanie jelit (czosnek, babka płesznik, probiotyki, oxygen, inulina, woda jonizowana)
Część 6 – Środki pomocnicze (nafta, olejek terpentynowy,olej kokosowy, srebro koloidalne, woda utleniona, zapper, urynoterapia)
Część 7 – Inne problemy grzybiczne ( paznokcie , skóra, usta, narządy płciowe, Protokół Cutlera, enzymy)
Źródła:
Walter Last – Jak wyleczyć się z drożdżaków
Leave A Reply